Το σύνδρομο της "αδύναμης χώρας" στην πολιτική της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα

Το σύνδρομο της "Αδύναμης χώρας" στην πολιτική της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα 



Όταν η ANNA FLO, η αγαπημένη δικτυακή μας φίλη, έκλεινε το υπέροχο τελευταίο ιστορικό της μυθιστόρημα: "Η Άνοιξη είναι ακριβή", στο τελευταίο κεφάλαιο, όλοι μείναμε στην ιστορική συμφωνία του Λονδίνου, το περιβόητο πρωτόκολλο του Λονδίνου, το 1832. Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορική αυτή συνθήκη, κάποιοι, αποφάσισαν για μας, με τους δυνάστες μας, φυσικά χωρίς εμάς!

Ξένες δυνάμεις όρισαν τα ...σύνορα μιας νέας χώρας, κατ΄ ουσίαν ενός προτεκτοράτου, της Ελλάδας. Και δεν έμειναν μόνο στα σύνορα αλλά όρισαν και το ...πολίτευμα! Δηλαδή στο "πως θα κυβερνάται" η πατρίδα μας. Μάλιστα έφεραν "καπέλο" στον Ελληνικό λαό, μια ξένη δυναστεία μοναρχών, ορίζοντας τον Όθωνα βασιλέα των δύστυχων Ελλήνων, οι οποίοι είχαν την εντύπωση ότι απελευθερώθηκαν.

Το πώς φτάσαμε ως εκεί το γνωρίζουμε. Το ποιες κοινωνικές τάξεις πήραν την εξουσία στην τότε Ελλάδα, επίσης το γνωρίζουμε. Ένα εκρηκτικό μίγμα από Κοτζαμπάσηδες-μετέπειτα τσιφλικάδες, σε συνδυασμό με "καπεταναίους-καραβοκύρηδες", τους πρώτους εφοπλιστές. Μια αστική τάξη με έντονα, κατά τόπους, τα φεουδαρχικά στοιχεία της υπανάπτυξης. Η Γαλλική επανάσταση, δεν πέρασε ποτέ από την Ελλάδα και ο αστικός εκσυγχρονισμός άργησε δεκαετίες ολάκερες να ωριμάσει. 

Όλοι θυμάστε τον βίαιο παραγκωνισμό και την εξόντωση των στρατιωτικών του αγώνα του 1821. Οι "ατίθασοι" από αυτούς δολοφονήθηκαν, κυνηγήθηκαν εξοντώθηκαν και οι πιο ευέλικτοι έγιναν τα "λάφυρα" των πολιτικάντηδων της εξουσίας. Επίσης θυμάστε τα τρία πρώτα κόμματα (...) που κυριαρχούσαν στην άρχουσα τάξη: Το Αγγλικόν, το Ρωσικόν, το Γαλλικόν.

Συμπέρασμα:

Η Ελληνική άρχουσα τάξη, de jure και de facto, ήταν φύσει και θέση δουλοπρεπής στην πατρίδα μας. Ήταν αυτό που κάποτε η "διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη 1974" του τότε ΠΑΣΟΚ, αποκαλούσε "Κομπραδόρικη αστική τάξη". Μια τάξη που, ουδέποτε ανέπτυξε εθνική συνείδηση, με την έννοια της ηγεμονίας και της κυριαρχίας. Μια τάξη, που πάντα αναζητούσε προστάτες, ηγεμόνες στις μεγάλες δυνάμεις. Μια τάξη, που ποτέ δεν νοιάστηκε για τα συμφέροντα του λαού αλλά για πάντα λειτουργούσε να "σώσει το τομάρι" και τα κεκτημένα της. Η Ελληνική άρχουσα τάξη, δεν είχε τα χαρακτηριστικά που είχαν οι αντίστοιχες τάξεις π.χ. στην Τουρκία, στη Γαλλία, στη Γερμανία. Πόσο μάλλον στην Αγγλία. Ο ρόλος της, στις μεγάλες στιγμές του λαού μας, στις μεγάλες μάχες και αναμετρήσεις ήταν να κρύβεται, να δειλιάζει. Να καλλιεργεί τη μιζέρια, την υποταγή, τη συναλλαγή, το ξεπούλημα.

Αποκορύφωμα κραυγαλέο; Η περίοδος 1941-44. Η Γερμανική φασιστική κατοχή. Η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό λάκισε στο εξωτερικό, φροντίζοντας μόνο για το χρυσό, αφήνοντας τον Ελληνικό λαό στα νύχια των Ναζί αλλά και των ντόπιων μιαρών συνεργατών τους. Και όταν το 1941, το ΚΚΕ κάλεσε τις αστικές πολιτικές δυνάμεις να συγκροτήσουν μέτωπο αντίστασης κατά των Γερμανών, βρήκε τις κλασικές απαντήσεις:  "Τι μπορούμε να κάνουμε απέναντι στους πανίσχυρους Γερμανούς;" Φωτεινή εξαίρεση, λίγα πρόσωπα από τον αστικό χώρο που τίμησαν το λαό μας.

Το σύνδρομο της αδύναμης χώρας:

Ζήσαμε βέβαια και την περίοδο της "Μεγάλης Ιδέας". Ενός "οράματος" της αστικής τάξης, που ο λαός πλήρωσε με τρομερή καταστροφή στην Μικρά Ασία το 1922. Ένα όραμα και αυτό βασισμένο στις ξένες εντολές των Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών, οι οποίοι "σύμμαχοι", μάς εγκατέλειψαν σε χρόνο μηδέν όταν άλλαξαν σε μία μέρα τα συμφέροντά τους στην Ανατολία. 

Έκτοτε επανήλθαμε στο κλασικό, μίζερο, δουλοπρεπές "δεν μπορούμε-τι να κάνουμε". Η πολιτική του κατευνασμού, δεν μάς έσωσε από τον τορπιλισμό της "Έλλης", ο φασίστας Μεταξάς δεν μας γλίτωσε από τα επεκτατικά χέρια του Χίτλερ.

Η περίοδος 1941-44 αποτέλεσε και τη μοναδική περίοδο, στην οποία η πατρίδα μας είχε καθαρά ελεύθερα και ανεξάρτητα στοιχεία. Η "Κυβέρνηση του Βουνου" της Π.Ε.Α.Ε.Α. αποτελεί την ύψιστη ελεύθερη φωνή στην Ελλάδα του σήμερα.

Η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο:

Δεν υπάρχει αμφισβήτηση ότι η άρχουσα τάξη της πατρίδας μας, αμέσως μετά την νίκη της στον εμφύλιο, θεώρησε εαυτόν υπηρέτη των Αμερικάνων, μιας και η Αγγλία μάς άφησε ...χρόνους ως υπολογίσιμη δύναμη. Η υποτέλεια της πατρίδας μας έφτασε σε υστερικά σημεία. Η συμμετοχή μας στον πόλεμο της Κορέας ήταν ένα σαφές δείγμα σε όλο αυτό. Η εξάρτηση οδήγησε στη χούντα και σε μία  ακόμα καταστροφή στην Κύπρο, στην οποία η "μαμά" Ελλάδα ουδέποτε στάθηκε έναντι της "συμμάχου στο ΝΑΤΟ" Τουρκίας.

Μετά την μεταπολίτευση:

Η επιστροφή της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, τερμάτισε και τα τελευταία ψήγματα ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής που, τολμηρά για την εποχή, άσκησε ο Κων/νος Καραμανλής. Άνοιγμα στα Βαλκάνια, επίσκεψη στη Μόσχα. 

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με δοσμένη την ισχυρότατη λαϊκή εντολή, άσκησαν εξωτερική πολιτική με έντονα τα στοιχεία της ανεξαρτησίας. Η Ελλάδα πρωτοστάτησε σε κινήσεις διπλωματίας που κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή. Μεσολάβησε μεταξύ Γαλλίας-Λιβύης στη συνάντηση Μιτεράν-Καντάφι, στήριξε ενεργά τους Παλαιστίνιους ωθώντας τους Ευρωπαίους να αναγνωρίσουν στο πρόσωπο του "τρομοκράτη" Γιασέρ Αραφάτ και την PLO τον νόμιμο εκφραστή του Παλαιστινιακού λαού. Το 1987, στρίμωξε στα "σχοινιά" την Τουρκία με τη γνωστή κρίση των ημερών εκείνων. Πρωταγωνίστησε στο διεθνές κίνημα των Αδεσμεύτων (Ελλάδα, Ινδία, Σουηδία).

Τα μετέπειτα όμως χρόνια ήταν τραγικά και τα πισωγυρίσματα πήραν πρωτοφανή δουλοπρέπεια. Επί Σημίτη θρηνήσαμε το θάνατο Ελλήνων στρατιωτικών στα Ίμια, κρύψαμε την αλήθεια το ότι οι Τούρκοι κατέρριψαν το ελικόπτερο, ευχαριστήσαμε τις ΗΠΑ.

Δεν θέλω να απαριθμήσω τον "κατήφορο" της Ελληνικής διπλωματίας στις μέρες μας από το 1999 και μετά. Ένας θλιβερός κατήφορος δουλοπρέπειας και άμεσων κινδύνων που βάζει το λαό μας μέσα στη φωτιά του πολέμου. Όλα αυτά γιατί;

Για "εθνικούς λόγους". Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την Τουρκία. Ομολογία ήττας. Ανυπαρξία διπλωματικής διαπραγμάτευσης. Η θέση της Τουρκίας είναι κρίσιμη για τη Δύση αλλά επίσης είναι και της Ελλάδας! Και ενώ ο  Ανδρέας Παπανδρέου, το 1981-85, εξόπλιζε τους Κούρδους με ελληνικά όπλα, ενώ είχαμε αμυντική πολεμική βιομηχανία σημαντική για την εποχή, ενώ είχαμε παραγωγικές μονάδες κρίσιμων πρώτων υλών (ΛΑΡΚΟ, Νικέλιο, λιγνίτες, φωσφορικά λιπάσματα, χρυσός), η αστική τάξη, ξεπούλησε τα πάντα σε funds. Σε περιόδους κρίσης, όπως τώρα, δεν έχουμε ρεύμα, δεν έχουμε εργοστάσια, δεν έχουμε κρατικές εταιρείες ενέργειας και επικοινωνιών. 

Τι μάς μένει; Η συνειδητή επιλογή της καλλιέργειας στο λαό μας του συναισθήματος της "αδυναμίας". Το μπόλιασμα στο λαό μας της δουλοπρέπειας, της μιζέριας, της απογοήτευσης. Η διαδικασία αυτή έγινε επιστήμη για την άρχουσα τάξη καθώς πρέπει, πάση θυσία, να μάς πείσει ότι δεν είμαστε τίποτα παρά ένας τουριστικός τόπος για την Ευρώπη και ένα κέντρο logistics για τις διεθνείς μεταφορές. 

Αυτό το όνειδος καλλιεργεί η άρχουσα τάξη στην πατρίδα μας αλλά και τα αστικά της κόμματα στο λαό μας. Ο Αμερικάνος πρέσβης, έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ, οιωνεί πρωθυπουργός! Ελληνικά εδάφη, η βάση της Αλεξανδρούπολης, η βάση στην Κάρπαθο, η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, έγινε με συνειδητές επιλογές της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, για το "εθνικό συμφέρον". Και σήμερα, η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, γίνεται "πολέμαρχος" ενάντια στη Ρωσία, διεκδικώντας τον πιο επιθετικό υποτελή ρόλο φωνής του Ατλαντικού αφέντη. Τη στιγμή μάλιστα που η Γαλλία, προσπαθεί με σοβαρότητα, να δουλέψει διπλωματικά, διεκδικώντας έναν ουσιαστικό ρόλο σε μια ανύπαρκτη Ευρώπη, βαθύτατα ηττημένη σε όλα τα επίπεδα.

Ο λαός μας, οφείλει να πιστέψει στη δύναμή του. Όχι να ηγεμονεύσει, μήτε να επεκταθεί. Απλά να διεκδικήσει να ζήσει με αξιοπρέπεια, με ειρήνη, με ανοιχτή κοινωνία και διπλωματική αξιοπρέπεια. Διεκδικώντας τα εθνικά μας θέματα με σθένος. Η Ελλάδα έχει τρομερή σημασία και θέση. Έχει δύναμη. Αρκεί ο λαός μας να την διεκδικήσει. Όπως το έκανε σε μεγάλες στιγμές της ιστορίας. Όταν πάλεψε στα ίσια, πρόσωπο με πρόσωπο, με την Ναζιστική στρατιωτική μηχανή, καθηλώνοντάς την χρόνια με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Την ώρα που κάτι ...Βόρειοι, κάτι κάτω χώρες, κάτι Βαλτικές χώρες, προσκυνούσαν το Χίτλερ και σήμερα μάς κουνάνε το δάχτυλο, με την πλήρη ανοχή της ηγεσίας της χώρας μας.

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ λοιπόν, είναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ της ΑΡΧΟΥΣΑ ΤΑΞΗΣ της πατρίδας μας και ΟΧΙ του ΛΑΟΥ μας.




Σχόλια

  1. Η θερμή εναντίωση του πρωθυπουργού στον Ρώσο, θα έχει τεράστιες συνέπειες στην Ελλάδα και όχι μόνο οικονομικά. Μην ξεχνάμε την απειλή των πυρηνικών, την οποία πετάει αρκετά συχνά και ο ίδιος και ο υπουργός εξωτερικών.
    Μας έκανες μια ιστορικά πολιτική αναδρομή η οποία για εμένα συνοψίζεται, στο ότι ο λαός δεν πιστεύει στη δύναμη του. Δεν είναι ότι ξεχνά μόνο, αλλά και το ότι έχει συγκεκριμένες επιλογές. Παρόλα αυτά ο σύγχρονος Έλληνας έχει χάσει τα ιδανικά του.
    Διάβαζα μια συζήτηση στο twitter, που κατέληγε στο ότι δεν υπάρχουν πια πατρίδες και πως αν κάποιος εισβάλλει στην Ελλάδα, σιγά μην πολεμήσουμε. Τι ντροπή! Να προερχόμαστε από Ήρωες και να λιγοψυχούμε τόσο, βολεμένοι στον ωχαδερφισμό μας!
    Για εμένα το πρόβλημα είναι σύνθετο. Δεν είναι ότι οι πολιτικοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων, γιατί δεν κατέχουν την τέχνη, είναι ότι κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα, τα οποία δεν συνάδουν πάντα (σχεδόν ποτέ) με της Ελλάδας!
    Επιπλέον, έπεισαν το λαό, πως η μοίρα του είναι να επιβιώνει και έτσι δεν διεκδικεί το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή.
    Καλή μας δύναμη Γιάννη. Φοβάμαι πως τώρα έχει ξεκινήσει ένα ντόμινο, που θα μας στοιχίσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις που ηγεμόνευσαν στον τόπο μας Μαρίνα μου, καλλιέργησαν, όχι τυχαία, κλίμα ηττοπάθειας στο λαό μας. Και τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την εποχή των χρηματιστηρίων καλλιεργήθηκε ένας πρωτοφανής παρασιτισμός, που οδήγησε στη μετάλλαξη της συνείδησης.
      Τα ιδανικά υπάρχουν και δεν είναι απαραίτητα μαξιμαλιστικά Μαρίνα μου. Δεν λέμε, μήτε επανάσταση να κάνουμε, μήτε άσκοπους ηρωισμούς. Στοιχειώδη κοινωνική αξιοπρέπεια να διεκδικήσουμε, στοιχειώδη δικαιοσύνη και όρους ζωής και μια πατρίδα, που να διατηρεί μια οντότητα και να μην είναι "παράγκα" των Αμερικάνων.
      Ναι, υπάρχουν κίνδυνοι με τον πόλεμο στην Ουκρανία και είναι πολλοί. Κάποτε φρένο στους πολέμους έβαζαν τα κινήματα ειρήνης και οι ξεσηκωμοί. Καιρός να το σκεφτούμε και τώρα.
      Ευχαριστώ για την κατάθεση σκέψεών σου αγαπητή μου φίλη, ειλικρινά.

      Διαγραφή
  2. Σ'ευχαριστώ για την αναφορά. Διάβασα με προσοχή τις απόψεις σου όπως ξεδιπλώνονται στην ανάρτησή σου. Δεν θα πλατειάσω γιατί το σχόλιο κινδυνεύει να ξεπεράσει την ανάρτησή σου.
    Δεν είναι άσπρο- μαύρο όλα. Και η επανάσταση η σπουδαιότερη όλων δεν ήταν αστική όπως ισχυρίζεσαι και το ΚΚΕ επίσης. Μπορεί εκείνοι που είχαν χρήματα να έφτιαξαν στρατό και να τον συντηρούσαν, αλλά απλοί άνθρωποι συστρατεύτηκαν και πολέμησαν.
    Οι σύμμαχοι, το δικό τους συμφέρον θα κοιτάξουν και στην τελική, αφού τους ζητήσαμε τη βοήθειά τους για να απελευθερωθούμε, θα έμπαιναν στα χωράφια μας γι αυτό φέρανε βασιλεία εδώ μπας και μας τιθασεύσουν αφού τον Έλληνα κυβερνήτη μας τον σκοτώσαμε (;)!
    Δεν θα πω περαιτέρω μόνο ότι και εγώ υποστηρίζω ότι υπαρχουν αδύναμες χώρες και ισχυρές. Και βλέπεις την ισχύ στον πόλεμο που γίνεται τώρα. Ισοπεδώνεται η χώρα η αδύναμη.
    Φυσικά έχουμε πολλά ιστορικά γεγονότα για να είμαστε περήφανοι.
    Και δεν είμαστε δουλοπρεπείς. Έχε εμπιστοσύνη στους Έλληνες. Συμφωνώ ότι οι επιλογές των κυβερνώντων είναι κάκιστες. Εμείς όμως τους ψηφίζουμε. Και δεν δείχνει δύναμη αυτο.
    Και θα σου πω ακόμη κάτι, η ισχύς των λαών εκφράζεται στα αποτελέσματα. Δες τι απέγιναν όλες οι προσπάθειές μας για αληθινή ανεξαρτησία. Το αποτέλεσμα μετράει.
    Το θέμα είναι ότι δεν θέλουν οι ισχυροί να έχουμε ισχυρό κράτος. Δικό μας μέλημα είναι ποιους θα επιλέγουμε για το τιμόνι της χώρας. Είναι η μέγιστη δύναμή μας. Αλλά ο λαός παρασύρεται πάντα Και αυτό δείχνει αδυναμία
    Καλή σου μέρα όλη μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ σωστή η παρέμβασή σου Άννα μου! Ο λαός επιλέγει και τους κυβερνήτες και τις γενικές επιλογές. Βέβαια να δώσουμε ένα άλλοθι. Αυτό της τρομακτικής χειραγώγησης συνειδήσεων, των πολιτικών ωμών εκβιασμών, της πρωτοφανούς προπαγάνδας, που επηρεάζει ευθέως τις επιλογές μας. Μην σου πω ότι στο "οπλοστάσιο" υπάρχουν ακόμα και μεθοδεύσεις νόθευσης του εκλογικού σώματος. (βλέπε τρόπος ψήφου Ελλήνων διασποράς).
      Φυσικά και υπάρχουν αδύναμες εθνικά χώρες! Και είμαστε σε αυτές. Θα μιλήσω σε άλλο άρθρο για την εξωτερική μας πολιτική και πώς όλα αυτά τα χρόνια, δεν διεκδικήσαμε σοβαρό ρόλο στην Ανατολική Ευρώπη.
      Τα φιλιά μου αγαπημένη μου φίλη και ευχαριστώ.

      Διαγραφή
    2. Για να μιλήσουμε ρεαλιστικά, πολιτική και αλήθεια δεν πάνε μαζί. Γι αυτό μετέρχονται κόλπα και προπαγάνδα, που ισχύει σε κάθε πολιτική έκφραση πιστεύω, για τις μεθοδεύσεις τους. Ακόμη και νομιμες μπορεί να είναι, αλλά να φαίνεται ότι ικανοποιούν τους πάντες. Τώρα για την ψήφο των Ελλήνων διασποράς πιστεύω ότι κακώς ψηφίζουν όσοι δεν ζουν εδώ. Άλλο θέμα όμως αυτό.
      Σκέψου ότι στην Κύπρο δρομολογήθηκε η κατάσταση κατοχής με νόμιμα μέσα και σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες. Η πολιτική λοιπόν τα χει όλα. Και το δίκαιο δεν είναι στο οπλοστάσιό της

      Διαγραφή
    3. Συμφωνώντας ακόμα παραπέρα λοιπόν μαζί σου, Άννα μου, θα έλεγα ότι, καλό θα ήταν να πάψουμε, όσοι το κάνουμε δηλαδή, να δεχόμαστε τις ...βαρύγδουπες αναλύσεις εκείνων των πολιτικών, που μας ειρωνεύονται κατ' ουσίαν στα μούτρα μας όπως ο κ. πρωθυπουργός στην τελευταία ανιστόρητη ομιλία του.

      Διαγραφή
  3. 1982 ΑΘΗΝΑ δυτικά προάστια ΒΑΣΙΛΟΦΡΩΝ συντηρητικος

    δε μπόρεσα να το διαβάσω όλο

    η δουλοπρέπεια είναι καλό προσόν
    με ανταλλάγματα βέβαια
    GOD SAVE THE QUEEN
    .. . . . . . . . . ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορείς να επιβιώσεις και χωρίς δουλοπρέπεια και να διεκδικήσεις ανταλλάγματα. Ευχαριστώ για το σχόλιο.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γαλλική Αριστερά: Από μαζική ανατρεπτική δύναμη σε "τσόντα" του πολιτικού συστήματος. Μια θλιβερή παρακμή

Η υποτέλεια ως "εθνικό συμφέρον", συνώνυμο εθνικής τραγωδίας

Η ΑΠΟΧΗ στις ΕΚΛΟΓΕΣ κάνει τα χέρια των ΔΥΝΑΣΤΩΝ να τρίβονται από ΧΑΡΑ...