Ο Μακαρθισμός βρυκολακιάζει στην Ευρώπη

Εξήντα πέντε ολάκερα χρόνια μετά το θάνατό του, το φάντασμα του περιβόητου γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθυ, σκεπάζει ολάκερη την Ευρώπη και γενικότερα το Δυτικό κόσμο. 

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο πόλεμος, που χάσκει εκεί απειλητικός, αποτέλεσε την αφορμή αλλά και την ευκαιρία για μια υστερική επίθεση ενάντια στη Ρωσία, που βγαίνει από τις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας των ΗΠΑ αλλά και τείνει να ακολουθήσει τα ερεβώδη χνάρια του Ναζισμού στη Γερμανία των καμένων βιβλίων και έργων τέχνης.


Μια μετά την άλλη, οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής απαγορεύουν κάθε τι που έχει σχέση με τη Ρωσία ως αντίμετρο στην εισβολή στην Ουκρανία. Θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει, ως ένα σημείο λογικό, αν επρόκειτο για οικονομικά ή εμπορικά αντίμετρα. Είναι και αυτό ένα σοβαρό μέτρο πίεσης και κυρώσεων.

Το να επεκταθεί όμως στο επίπεδο της Τέχνης και του Αθλητισμού, τότε μιλάμε για ένα πογκρόμ που ποινικοποιεί και την πνευματική δημιουργία και τον αθλητισμό.

Έτσι βλέπουμε, με ρυθμό καταιγιστικό, να ακυρώνονται θεατρικές παραστάσεις και καλλιτεχνικές δραστηριότητες Ρωσικών καλλιτεχνικών ομίλων, να αφαιρούνται βραβεία από εγνωσμένους ανθρώπους της τέχνης λόγω μιας φιλικής σχέσης τους με τη Ρωσία (Κουστουρίτσα), να αποκλείονται αθλητικές ομάδες σε όλα τα αθλήματα, άσχετα αν αυτές είναι αυστηρά επαγγελματικές και έχουν συμβόλαια με χιλιάδες ξένους αθλητές. Ακόμα να απαγορεύεται στις εθνικές ομάδες αθλημάτων της Ρωσίας να εμφανιστούν με την εθνική τους ιδιότητα. Μάλιστα, οι τελευταίες απαγορεύσεις, έρχονται από φορείς όπως η FIFA και η UEFA, οι οποίες βαρύνονται με ένα ιδιαίτερα σκοτεινό παρελθόν. 

Το 1978 να θυμηθούμε ότι η FIFA δεν είχε το παραμικρό θέμα να διοργανώσει το "Παγκόσμιο κύπελλο" ποδοσφαίρου στη χούντα του Βιντέλα στην Αργεντινή! Με την ομάδα τότε της Ολλανδίας να αποχωρεί στον τελικό από την τελετή απονομής. Επίσης να θυμηθούμε ότι επίκειται ένα, στην κυριολεξία, αιματοβαμμένο "Παγκόσμιο κύπελλο" ποδοσφαίρου στο Κατάρ, με 15.000 εργάτες νεκρούς από τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας στην κατασκευή των γηπέδων. Εκεί βέβαια οι διεθνείς αυτές οργανώσεις με εγνωσμένη ..."δημοκρατική" ευαισθησία, ουδόλως νοιάστηκαν ή νοιάζονται.

Ο Ταρκόφσκι, ο Μαγιακόφσκι, ο Γκόρκι, ο Τσαϊκόφσκι, τα μπαλέτα Μπολσόι, καλλιτεχνικές ομάδες της Ρωσίας, θεατρικές οργανώσεις, κινηματογραφικοί συντελεστές, μπαίνουν σε λίστες απαγόρευσης.

Η τέχνη και ο πολιτισμός είναι χώροι δημιουργίας, που ενώνουν τους λαούς της γης και δεν βάζουν ανάμεσά τους εθνικιστικά κηρύγματα και συρματοπλέγματα. Ο αθλητισμός, από την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων, σήμαινε την απόλυτη εκεχειρία σε πολέμους και τοπικές διαφορές κρίσης. Ήταν πεδίο συνάντησης των λαών. 

Τι σας θυμίζουν όλα αυτά;

Ο Μακαρθισμός σαρώνει απόλυτα τη "δημοκρατική" Ευρώπη! Και το πισωγύρισμα στις εποχές, όπου οι Ναζί πυρπολούσαν τα βιβλία, δεν ξέρω κατά πόσο απέχει πολύ ακόμα.

Τι κρύβεται αλήθεια πίσω από όλα αυτά;

Η Δύση βαρύνεται για ειδεχθή εγκλήματα απέναντι στην ανθρωπότητα στους πρόσφατους αιώνες αλλά κάποιοι σίγουρα θέλουν να ξεχάσουν. Η αποικιοκρατία, οι εθνοκαθάρσεις, οι πόλεμοι, ο φασισμός. Όλα παραπέμπουν σε μια σκέψη, που ίσως για κάποιους να φαντάζει υπερβολική αλλά τείνει όλο και πιο πολύ να γίνει ρεαλιστική.

Τα δυτικά κράτη, οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία και οι δορυφόροι τους, "δεν συγχωρούν" τον θρίαμβο της Σοβιετικής Ένωσης απέναντι στον Ναζισμό και το φασισμό. Η κόκκινη σημαία καρφωμένη στο Βερολίνο έχει στοιχειώσει τις αστικές τάξεις και την πλουτοκρατία των χωρών αυτών. Είναι ένας εφιάλτης που "δεν αντέχουν". Και καραδοκούν, δεκαετίες να τον ανατρέψουν.

Γνωρίζουν καλά ότι στις συνειδήσεις των λαών της γης, η αντιφασιστική συνείδηση είναι ταυτισμένη και με την Οκτωβριανή επανάσταση και με τον κόκκινο στρατό της ΕΣΣΔ. Θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο, "τι δουλειά έχουν αυτές οι ιστορικές στιγμές με έναν δεδηλωμένο αντικομμουνιστή και εκπρόσωπο της ολιγαρχίας, Πούτιν". Καμία!

Απλά η Δύση προσπαθεί να δαιμονοποιήσει στις συνειδήσεις των λαών κάθε τι Ρωσικό για να προλάβει επώδυνες για τον καπιταλισμό αναταράξεις και σκέψεις.

Αίσθημα δικαίου ή ακραία υποκρισία;

Εσείς τι απαντάτε στο ερώτημα αυτό; Έχει ηθική βάση το ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Ε.Ε. για το διεθνές δίκαιο; Πότε νοιάστηκε γι' αυτό; Κουρελόχαρτο το έκανε από το 1945 και μετά σε ολάκερο τον κόσμο. Έρχεται λοιπόν σήμερα, με "κροκοδείλια δάκρυα" να υψώσει τη σημαία της ...αντίστασης.

Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν

  • Αποκλεισμός Ρώσων σε αθλητικές διοργανώσεις
  • Αποκλεισμός σε καλλιτεχνικές δράσεις
  • Αποκλεισμός σε ειδησεογραφία και δημοσιογραφία
  • Στιγματισμός κάθε διαφορετικής φωνής και άποψης
  • Βάφτισμα κάθε αντίθετης άποψης ως de jure "Φιλο Πουτινικής" στάσης
Τι σας θυμίζουν όλα αυτά; Τις εποχές των "κομμουνιστών" και "συνοδοιπόρων αυτών". Τον Μακαρθισμό και τις αμέτρητες διώξεις και εξοντώσει παντελώς αθώων ανθρώπων. Την μονομέρεια και τον έλεγχο της πληροφόρησης. 
Τα όποια κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, που άφησε όρθια  η δήθεν "αντιμετώπιση της πανδημίας" μπαίνουν περαιτέρω στον Προκρούστη μιας ιδιαίτερης τρομοκρατίας.

Και όπως είπε ο Γιάννης Ζουγανέλης "Αυτός κύριοι είναι ο κόσμος του φωτός που επικαλείστε";


Σχόλια

  1. Το να αναλύω την εξωτερική πολιτική είναι ριψοκίνδυνο γιατί δεν κατέχω το σπορ. Είναι δύσκολα αναγνώσματα και επικίνδυνες οι όποιες εύκολες σκέψεις. Θα πω μόνο απλά σαν πολίτης τι περνάει από το δικό μου νου. Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με το παρελθόν της Ρωσίας. Ο κομμουνισμός έπεσε. Έβαλαν τελεία. Ο ηττημένος Χίτλερ θεωρείται παγκοσμίως ηττημένος εξαιτίας των συμμάχων που όπως λένε, επιτέλους ξύπνησαν και τον αντιμετώπισαν. Το σήμερα έχει να κάνει με τις κυρώσεις αυτές. Πρώτα από όλα αντιρωσισμός υπάρχει έντονος στις ΗΠΑ όπως επίσης αντιαμερικανισμός έντονος στην Ευρώπη. Ποιος νοιάζεται;
    Ο Πούτιν είναι το θέμα. Που ναι μεν είναι αυταρχικός αλλά και κόμματα αντιπολίτευσης έχει και όσο και να ελέγχει τα ΜΜΕ υπάρχουν φωνές αντίθετες και βγαίνουν προς τα έξω.
    Ο Πούτιν που εδώ και πλέον 20χρόνια έχει μετατρέψει τη Ρωσία σε δυνατή οικονομία -ως τα τώρα- και έχει ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο της μεσαίας τάξης. Ο Πούτιν που δεν είναι δικός τους χουντικός, δεν σκύβει κεφάλι, δεν αφήνει τα πράγματα να αγγίξουν τα συμφέροντα της Ρωσίας. Ο Κίσσινγκερ είχε προβλέψει- είπε ο Τσίπρας χθες στην τηλεόραση- τι θα γίνει με την Ουκρανία εδώ και μια δεκαετία και πλέον. Επίσης είχε πει ότι η Ρωσία δεν είναι εχθρός της Ευρώπης, η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ είναι εχθροί της Ρωσίας. Πήραν λοιπόν οι του ευρωατλαντικού συμφώνου τις παλιές χώρες της Ρωσίας με το μέρος τους. Το ίδιο έκαναν και με την Ουκρανία. Όχι γιατί νοιάστηκαν για τη χώρα αλλά γιατί έτσι θα ξύπναγε η ''Αρκούδα'' και θα ξεκίναγε αυτό που ξεκίνησε. Ο τάφος του Πούτιν περιμένουν να γίνει ο πόλεμος και πολύ φοβάμαι ότι θα γίνει. Επίσης όλες οι επιμέρους κυρώσεις πιστεύω ότι έχουν στόχο το λαό της Ρωσίας. Διάβασα ότι 30 εκατομ Ρώσοι ζουν εκτός Ρωσίας. Σκέψου τι θα αντιμετωπίσουν. Ούτε διαβατήρια, ούτε συμμετοχές, ούτε δουλειές σου λέω εγώ. Έτσι ο λαός θα βογγήξει και θα τα βάλει με τον πρόεδρό του.Αναταραχές για να τον ρίξουν. Αυτό θα προκαλέσουν και αυτό περιμένουν. Αυτό λέει η δική μου λογική
    Καλησπέρα Γιάννη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι οικονομικές επιπτώσεις στους λαούς θα είναι μεγάλες και σημαντικές. Κατά το σύνηθες, αυτοί θα πληρώσουν την κρίση. Και τα μέτρα δεν θα πλήξουν μόνο τη Ρωσία αλλά και τη Δύση. Βέβαια, δεν είναι αυτό εδώ το θέμα μας καθώς αυτό αποτελεί αντικείμενο συζήτησης σε άλλο κεφάλαιο.
      Με τον κομμουνισμό και την αριστερά δεν έχουν ξεμπερδέψει και το ξέρουν. Αλλιώς δεν θα φρόντιζαν με εμμονική υστερία να σπιλώνουν εκείνη την περίοδο. Και αυτό επίσης άλλο θέμα.
      Άννα μου, το καίριο είναι το κλίμα και η αντίληψη "δημοκρατίας", που υποτίθεται έχει ο δυτικός κόσμος αλλά οι αποφάσεις αυτές μάλλον παραπέμπουν σε άρωμα φασισμού.
      Ευχαριστώ κορίτσι μου για τη συμμετοχή και τις σκέψεις σου.

      Διαγραφή
    2. Οι οικονομικές επιπτώσεις θα πέσουν σε όλους μας αλλά οι Ρώσοι θα υποστούν τα χειρότερα. Ήδη αύξησε τα επιτόκια ο Πούτιν. Επίσης για το θέμα του κομμουνισμού δεν ξέρω τι γίνεται στη Ρωσία και αν αναησυχούν γι αυτο, δεν έχει φανεί κάτι. Αλλά η δημοκρατία βρε Γιάννη πότε είδες να διέπει τις αποφάσεις και πράξεις των ισχυρών; Ο ήλιος δύει στην ανατολή αν θέλουν έτσι να πουν, θα το πουμε.

      Διαγραφή
    3. Τα επιτόκια ανέβηκαν στη Ρωσική αγορά αλλά και τα χρηματιστήρια στη Δύση γράφουν κατήφορο ενώ οι τιμές στην ενέργεια ανεβαίνουν υστερικά. Και να φανταστείς ο αγωγός φυσικού αερίου Ρωσίας-Δύσης, λειτουργεί κανονικά! Είναι από τρελά του πολέμου. Έχουμε να δούμε τόσα ακόμα Άννα μου. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  2. Γιάννη μου οφείλουμε σε δεύτερο χρόνο, να αναζητήσουμε τις ευθύνες, τις οποίες θα καταγράψει και η ιστορία.
    Για εμένα όμως προτεραιότητα είναι, να συνειδητοποιήσει ο κόσμος, πως ακόμα και εν έτει 2022 η ανθρώπινη ζωή παραμένει αναλώσιμη, στον βωμό συμφερόντων.
    Όσον αφορά την τέχνη, θεωρώ απαράδεκτο, να ανακατεύεται ως "ποινή" σε έναν πόλεμο. Η ίδια η τέχνη έχει πολεμήσει πολέμους και κατεστημένα.
    Το ίδιο ισχύει και για τον αθλητισμό. Αθλήματα που διέπονται από πνεύμα και αρχές, να "ανακατεύονται" σε άναρχους πολέμους.
    Από καρδιάς θα ευχηθώ από βδομάδα να πρυτανεύσει η λογική, να επικρατήσει ειρήνη και να δούμε τι περιμένει και την καημένη Ελλάδα μας, με τις αποφάσεις που έχουν παρθεί το τελευταίο διάστημα! (Εύχομαι να 'ναι μόνο επί οικονομικού, αν και αμφιβάλλω)
    Καλό και ήσυχο απόγευμα Γιάννη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτές οι άκρως επικίνδυνες κυβερνητικές αποφάσεις, Μαρίνα μου, σίγουρα θα μάς απασχολήσουν σε επόμενη κουβέντα.
      Θα συμφωνήσω μαζί σου για την τέχνη και τον αθλητισμό. Ήταν ευκαιρία να μετατραπούν σε φωνές ενάντια στον πόλεμο. Άλλα, με αυτές τις αποφάσεις, θα χυθεί κι άλλο μίσος στο μύλο της έντασης. Ίσως αυτό φυσικά να επιδιώκουν.
      Σε ευχαριστώ για την κατάθεση της σκέψης σου καλή μου φίλη. Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  3. 1982 ΑΘΗΝΑ δυτικά προάστια ΒΑΣΙΛΟΦΡΩΝ συντηρητικος

    Είμαι κατά των κυρώσεων στην Ρωσία

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γαλλική Αριστερά: Από μαζική ανατρεπτική δύναμη σε "τσόντα" του πολιτικού συστήματος. Μια θλιβερή παρακμή

Η υποτέλεια ως "εθνικό συμφέρον", συνώνυμο εθνικής τραγωδίας

Η ΑΠΟΧΗ στις ΕΚΛΟΓΕΣ κάνει τα χέρια των ΔΥΝΑΣΤΩΝ να τρίβονται από ΧΑΡΑ...