ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ

 Ο Ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία οδεύει στο να κλείσει ημερολογιακά ένα μήνα από την έναρξή του. Κάθε μέρα, βλέπουμε, ακούμε, κρίνουμε, αφουγκραζόμαστε.  Ο Δυτικός κόσμος και συγκεκριμένα οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, εδώ και χρόνια ασκούν στρατιωτική πίεση στη Ρωσία . Πίεση που τους τελευταίους καιρούς τείνει να πάρει ασφυκτικά χαρακτηριστικά. Η συνεχής και μεθοδευμένη ένταξη χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ, η ίδρυση μιας σειράς μεγάλων στρατιωτικών βάσεων όλο και πιο κοντά στη Ρωσική συνοριογραμμή, είναι κάτι, που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Τώρα, τι νόημα έχει, ως ΝΑΤΟ, να δηλώνεις αφενός ότι δεν έχεις κανέναν επιθετικό στόχο έναντι της Ρωσίας και αφετέρου να την κυκλώνεις στρατιωτικά, είναι ένα θέμα που δεν απαντιέται και επίσης δεν γίνεται να απαντηθεί. Έναντι τίνος εχθρού επεκτείνεται το ΝΑΤΟ;  Θα έλεγε μάλιστα κάποιος ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εξωθούν τη Ρωσία σε κινήσεις και αντιδράσεις, που δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή να αποκτήσουν στρατιωτικό χαρακτήρα. Ότ...

 Όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, σε μια ανύποπτη στιγμή τότε, ο μεγάλος ηγέτης Χαρίλαος Φλωράκης , είχε πει: "Μη βιάζεστε! Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα!" . Και βέβαια αναφέρονταν στην καπιταλιστική μετάπτωση και σε ότι αυτή κουβαλούσε στα "μπαγκάζια" της για τους λαούς της γης. Μια δήλωση, που όχι απλά βγήκε αληθινή αλλά επιβεβαιώνεται με το χειρότερο τρόπο στις μέρες μας. Τι συμβαίνει στην Ουκρανία λοιπόν; Ο Δυτικός κόσμος και οι απανταχού ιδεολογικές του "ντουντούκες" πανηγύριζαν τότε για την έλευση της "δημοκρατίας" στην Ανατολική Ευρώπη, για την λήξη του ψυχρού πολέμου. Μιλούσαν για μια νέα εποχή οικονομικής άνθησης και συνεργασίας των κρατών. Ευαγγελίζονταν τη διεθνή ειρήνη.  Ξέχασαν όμως κάτι βασικό! Μα φυσικά την ίδια τη δομή του καπιταλισμού. Του κοινωνικο-οικονομικού εκείνου συστήματος που, στα ενδότερά του, δεν υπάρχει η λέξη και η έννοια "συλλογικότητα", "ειρήνη" και "συνεργασία". Γιατί η ίδια του η δομή ε...

Εξήντα πέντε ολάκερα χρόνια μετά το θάνατό του, το φάντασμα του περιβόητου γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθυ, σκεπάζει ολάκερη την Ευρώπη και γενικότερα το Δυτικό κόσμο.  Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο πόλεμος, που χάσκει εκεί απειλητικός, αποτέλεσε την αφορμή αλλά και την ευκαιρία για μια υστερική επίθεση ενάντια στη Ρωσία, που βγαίνει από τις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας των ΗΠΑ αλλά και τείνει να ακολουθήσει τα ερεβώδη χνάρια του Ναζισμού στη Γερμανία των καμένων βιβλίων και έργων τέχνης. Μια μετά την άλλη, οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής απαγορεύουν κάθε τι που έχει σχέση με τη Ρωσία ως αντίμετρο στην εισβολή στην Ουκρανία. Θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει, ως ένα σημείο λογικό, αν επρόκειτο για οικονομικά ή εμπορικά αντίμετρα. Είναι και αυτό ένα σοβαρό μέτρο πίεσης και κυρώσεων. Το να επεκταθεί όμως στο επίπεδο της Τέχνης και του Αθλητισμού, τότε μιλάμε για ένα πογκρόμ που ποινικοποιεί και την πνευματική δημιουργία και τον αθλητ...

Το σύνδρομο της "Αδύναμης χώρας" στην πολιτική της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα   Όταν η ANNA FLO, η αγαπημένη δικτυακή μας φίλη, έκλεινε το υπέροχο τελευταίο ιστορικό της μυθιστόρημα:  "Η Άνοιξη είναι ακριβή" , στο τελευταίο κεφάλαιο, όλοι μείναμε στην ιστορική συμφωνία του Λονδίνου, το περιβόητο πρωτόκολλο του Λονδίνου, το 1832. Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορική αυτή συνθήκη, κάποιοι, αποφάσισαν για μας, με τους δυνάστες μας, φυσικά χωρίς εμάς! Ξένες δυνάμεις όρισαν τα ...σύνορα μιας νέας χώρας, κατ΄ ουσίαν ενός προτεκτοράτου, της Ελλάδας. Και δεν έμειναν μόνο στα σύνορα αλλά όρισαν και το ...πολίτευμα! Δηλαδή στο "πως θα κυβερνάται" η πατρίδα μας. Μάλιστα έφεραν "καπέλο" στον Ελληνικό λαό, μια ξένη δυναστεία μοναρχών, ορίζοντας τον Όθωνα βασιλέα των δύστυχων Ελλήνων, οι οποίοι είχαν την εντύπωση ότι απελευθερώθηκαν. Το πώς φτάσαμε ως εκεί το γνωρίζουμε. Το ποιες κοινωνικές τάξεις πήραν την εξουσία στην τότε Ελλάδα, επίσης το γνωρίζουμε. Ένα εκρηκτι...