Γαλλικές Προεδρικές Εκλογές: Αντιφασιστικά Μέτωπα και άλλα Παραμύθια

Όταν ο Στρατηγός Ντε Γκώλ έστησε το σύστημα των Προεδρικών Εκλογών στη Γαλλία με τους γνωστούς γύρους και τον δεύτερο, και εκείνος αλλά και το Γαλλικό πολιτικό σύστημα ήξερε ότι είχε εφεύρει ένα "χρυσό" τρόπο για να εγκλωβίζει τις επιλογές του εκλογικού σώματος και τελικά να αναδεικνύει τον εκλεκτό Πρόεδρο της άρχουσας τάξης.

Βέβαια το σύστημα εκείνο στήθηκε υπό το φόβο του πανίσχυρου τότε Κ.Κ. Γαλλίας, το οποίο αποτελούσε την τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά ρεύματα στην Ευρώπη. Με δεδομένο τότε τον τριπολισμό:  ΔΕΞΙΑ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα των Προεδρικών εκλογών διασφάλιζε σε τεράστιο βαθμό ότι ο Κομμουνιστής υποψήφιος Πρόεδρος δεν θα έφτανε ποτέ στον δεύτερο Γύρο παρά τα πολύ μεγάλα ποσοστά του γύρω στο 25%.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι του Γαλλικού πολιτικού συστήματος αλλά και της Γαλλικής Κοινωνίας. Η Συμμαχία του Κ.Κ. Γαλλίας με το Σοσιαλιστικό Κόμμα και την βαθιά αντιλαϊκή του πολιτική οδήγησε στο μαρασμό και στην οριστική του ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ δημιουργώντας ένα τεράστιο κενό αλλά και οπισθοδρόμηση στη Γαλλική Κοινωνία.

Το ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ στο Φασισμό και στην ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ, πρώτα του ΛΕΠΕΝ και σήμερα της κόρης του ήταν μια νομοτελειακή εξέλιξη που εξέφρασε τόσο τη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ του Κυβερνητισμού, του Συμβιβασμού και των συνεργασιών του Κ.Κ. Γαλλίας όσο επίσης και τα αδιέξοδα της διαχείρισης από τη Γαλλική Δεξιά.

Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ σάρωσε σταδιακά σε λαϊκές περιοχές, σε αγροτικά στρώματα, στην Γαλλική περιφέρεια αφήνοντας τη Γαλλική ελίτ των μεγάλων αστικών κέντρων να ψάχνεται στο "κάψιμο" διαφόρων αναλώσιμων πολιτικών.

ΣΑΡΚΟΖΥ, ΟΛΑΝΤ, ο πρώτος Δεξιός, ο δεύτερος "σοσιαλιστής", δεν έκαναν τίποτα άλλο από να βυθίσουν το ΓΑΛΛΙΚΟ ΛΑΟ στα αδιέξοδα, στην φτώχια, στην ανεργία και να κάνουν τη ΓΑΛΛΙΑ ουραγό της Γερμανικής Αστικής τάξης μέσα στην Ευρώπη κάτι που μεγάλα τμήματα της Γαλλικής Αστικής τάξης δεν το δέχονται και έτσι στρατεύτηκαν στην ακροδεξιά της Λεπέν.

Όσοι πόνταραν πάνω σε ΨΕΥΤΙΚΑ, ΤΕΧΝΗΤΑ, ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ στον δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών ναι μεν "έκαναν τη δουλειά" του συστήματος αλλά τα αξιέξοδα στη Γαλλία παραμένουν και εντείνονται.

Αν σε αυτά προστεθει η ΓΚΕΤΟΠΟΙΗΣΗ των μεγάλων αστικών κέντρων, του Παρισιού προεξάρχοντος, το καυτό θέμα της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, που αποτελεί βούτυρο στο ψωμή της ακροδεξιάς βλέπουμε ένα πολιτικό σύστημα βαθύτατα ΑΡΡΩΣΤΟ και ανίκανο να ξεπεράσει την κρίση του την οποία και ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ.

Σε αυτές τις εκλογές, έχουμε το δίδυμο ΛΕΠΕΝ-ΜΑΚΡΟΝ. Για την Λεπέν γνωρίζουμε καλά τι ακριβώς είναι και εκφράζει. Από την άλλη έχουμε έναν πολιτικό ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ που ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΜΜΑ, ο Μακρόν δεν ηγείται κανενός κόμματος στη Γαλλία γεγονός που θα δημιουργήσει νέα περαιτέρω προβλήματα αν εκλεγεί πρόεδρος.

Και τι βλέπουμε ; Βλέπουμε ΔΥΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ με διαφορετικό "ΠΡΟΦΙΛ" αλλά ακριβώς ΙΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Τι κάνει λοιπόν το Γαλλικό πολιτικό σύστημα για να βάλει στη στρούγκα του το λαό ;

Εμφανίζει δύο πολιτικούς, εκ των οποίων ο ένας λειτουργεί ως "ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ" για να εκβιάσει τα λαϊκά στρώματα την ίδια στιγμή που ο άλλος είναι ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ του Γαλλικού εκπεσμένου καπιταλισμού, ο υπάλληλος των Βρυξελλών και της Μέρκελ.

Και μάλιστα γύρω του, στήνεται ένα "ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ" που μόνο και μόνο στο άκουσμα αυτού του καλέσματος τρίζουν τα κόκκαλλα των αγωνιστών του Γαλλικού ιστορικού αντιφασιστικού Κινήματος.

Αποτελεί ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ να καλούνται τα Γαλλικά λαϊκά στρώματα να στηρίξουν έναν εκ των δύο αυτών υποψηφψίων, που ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ αποτελούν τον ΔΗΜΙΟ τους...!

Και μην πει κανείς ότι η Λεπέν είναι "χειρότερη" ενώ ο Μακρόν "καλύτερος" γιατί θα γελάνε και τα τσιμέντα...!

Να γιατί ακούγεται ως γραφικό ΠΑΡΑΜΥΘΙ αυτό το "αντιφασιστικό μέτωπο" που, όλως τυχαίως, το θυμήθηκαν στην Ε.Ε. και στις Βρυξέλλες ενώ χρόνια τώρα με την πολιτική τους ΤΑΪΖΟΥΝ το ΦΑΣΙΣΜΟ.

Να γιατί λοιπόν ο Γαλλικός Λαός θα έχει τεράστια ΑΠΟΧΗ από τον δεύτερο γύρο και να γιατί το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ ενός ΤΑΞΙΚΟΥ Κ.Κ. Γαλλίας είναι ο κρίσιμος παράγοντας αυτών των αδιεξόδων.