Κοιμίζει το FaceBook Συνειδήσεις ; τι λέτε ;

Όλοι βιώνουμε την απόλυτη εποχή των Social Media. Από το μικρότερο παιδί μέχρι ηλικιωμένους ανθρώπους, από πολιτικούς ηγέτες και κυβερνητικά στελέχη μέχρι απλούς καθημερινούς ανθρώπους, άπαντες ζούμε στον αστερισμό των Μέσων Δικτύωσης.

Κυρίαρχο ρόλο σε αυτά, ποιο άλλο ; φυσικά το Facebook.

Εδώ και 6 χρόνια στην πατρίδα μας βιώνουμε την απόλυτη σύγχρονη καταστροφή τόσο του παρόντος της ζωής μας όσο και του μέλλοντος των παιδιών μας. Αιτία η καλούμενη "ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ" και οι πολιτικές των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ αντιμετώπισής της.

Τελευταία, μόνιμη επωδός σε κάθε μας κουβέντα, είναι η διατύπωση ενός βασανιστικού ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΣ:

"ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ"

Αντικείμενο του παρόντος θέματος σήμερα δεν είναι η ψηλάφιση των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΙΤΙΩΝ αλλά η διερεύνηση σε αυτόν τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟ του ΡΟΛΟΥ των SOCIAL MEDIA και δη του FACEBOOK. Θα μου πείτε "γιατί τόση πρεμούρα με το facebook ;", απλή η απάντηση, αυτό είναι το μέσο που συντριπτικά εκφράζεται η κοινωνική δικτύωση των ανθρώπων.

Λένε κάποιοι λοιπόν ότι το FACEBOOK "βοήθησε" σε Κινήματα "ανεξάρτητα" και κινήματα αντίστασης στην κοινωνία και στην πατρίδα μας. Η Απάντηση είναι μια απόλυτη κουβέντα:

"ΤΡΙΧΕΣ"

Μπορεί τα δικτυακά μέσα να λειτουργούν σε κάθε κοινωνία ως δίαυλοι επικοινωνίας και ειδοποίησης αλλά μήτε πολιτική παράγουν, μήτε συνειδήσεις διαμορφώνουν. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά ο ρόλος είναι ΑΛΛΟΥ...!

Πάμε να δούμε κάποια απλά πραγματάκια που συναντάμε στο FACEBOOK.

Έχουμε έναν "κατακλυσμό" από ΕΙΚΟΝΕΣ οι οποίες όσες έχουν πολιτική ή κοινωνική αναφορά είναι συνήθως καταγγελτικές ή σατυρικές. Μια τέτοια ΕΙΚΟΝΑ λοιπόν ανεβάζει το αίσθημα ικανοποίησής μας σαν την βλέπουμε, προφανώς ικανοποιούμαστε από τα αναφερόμενά της, συμφωνούμε και επαυξάνουμε, την στολίζουμε με άπειρα likes και πάμε για άλλα. Είναι έτσι ;

Άρα τι έχουμε ; την απόλυτη ΕΚΤΟΝΩΣΗ κάθε οργής ή ερωτημάτων μας μέσα από μία εικόνα. Μέχρι εκεί.

Πάμε τώρα σε κάτι άλλο:  Στο facebook έχουμε την ανάρτηση διαφόρτων ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ που κάποια από αυτά παραπέμπουν σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Πείτε μου τώρα ΠΟΣΟ είναι το ΠΟΣΟΣΤΟ των ανθρώπων που θα ΕΠΙΣΚΕΦΤΟΥΝ τον σύνδεσμο και θα ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ το όποιο άρθρο ; Το ποσοστό αυτό είναι Απελπιστικά ΜΙΚΡΟ. Άρα και εδώ κυριαρχεί η λογική της "ΞΕΠΕΤΑΣ".

Κάποτε στη χρυσή εποχή της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ και των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ είχαμε ΑΝΑΓΝΩΣΗ. Και η ΑΝΑΓΝΩΣΗ έβαζε σε κίνηση τις διαδικασίες σκέψης, διαφωνίας, διαλεκτικής, συζήτησης, αναζήτησης. 

Σήμερα το FACEBOOK είναι ένα ηλεκτρονικό "καφενείο" μέσα στο οποίο, ΑΝΩΔΥΝΑ, εκτονώνουμε την όποια μας οργή ή αμφισβήτηση πάνω στα πολιτικά δρώμενα. Επί ώρες ανταλάσσουμε μηνύματα, οργισμένα, αντιστασιακά, κάνουμε ονειρώξεις πάνω σε ανατροπές και ξεσηκωμούς και όλα αυτά κλείνουν με ένα αίσθημα "ανακούφισης" ότι "εντάξει, τα είπαμε, τα γράψαμε, τα εκφράσαμε"

Συνεπώς το μέσο αυτό λειτουργεί ως ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ και ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ και πιστεύω, όπως το χρησιμοποιούμε, μας ...σκάβει το λάκκο.

Κλείνοντας, να πω, ότι κάθε χώρο ή πεδίο δράσης μέσα στην κοινωνία, κάθε εργαλείο, δεν το δαιμονοποιούμε αλλά ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να το ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ για να μας εξυπηρετήσει και όχι για να μας ευνουχίσει με κάθε τρόπο. Και ναι, υπάρχει αυτός ο τρόπος. Να το χρησιμοποιήσουμε ως εργαλείο ζύμωσης ιδεών ΑΛΛΑ αυτές πρέπει να βρουν πεδίο εφαρμογής στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ μας ΖΩΗ και καθημερινότητα. Στο ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, στο ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, στη ΓΕΙΤΟΝΙΑ, στον ΣΥΛΛΟΓΟ.