Η υποτέλεια ως "εθνικό συμφέρον", συνώνυμο εθνικής τραγωδίας

 

«Η Τουρκία δεν έχει καμιά πρόθεση να συμμετάσχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας για τον πόλεμο με την Ουκρανία. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να διαλέξουμε πλευρά στον πόλεμο. Αντιθέτως, είμαστε μια χώρα που μπορεί να καθιερώσει ισότιμο διάλογο και με τις δύο πλευρές»

Μεβούτ Τσαβούσογλου, Τούρκος υπουργός εξωτερικών

Έχω μιλήσει, κατ' επανάληψη, για την δεινότητα και τον κυνισμό της Τουρκικής διπλωματίας, η οποία, στις δεκαετίες που ακολουθούν μετά τον Α' Π.Π. δίνουν, στην κυριολεξία, μαθήματα του πόσο μια χώρα μπορεί όχι απλά να ισορροπήσει ανάμεσα σε μεγάλες κρίσεις αλλά και να αποκομίσει στρατηγικά οφέλη. Απλά χρησιμοποιώντας τη σημασία της στο γεωγραφικό και ιστορικό περιβάλλον.

Μην μου πείτε τώρα ότι η Ελλάδα είναι λιγότερο σημαντική στη γεωγραφική της θέση, γιατί μάλλον κοροϊδεύετε τον εαυτό σας. Ελλάδα και Τουρκία, έχουν την ίδια στρατηγική σημασία γεωγραφικά. Όμως έχουν μια σημαντική ΔΙΑΦΟΡΑ.

Η Αστική τάξη και το κατεστημένο της Τουρκίας έχει τη θέληση να αυτονομηθεί έναντι των "συμμάχων" της ενώ η Ελληνική άρχουσα τάξη, ιστορικά, αποτελεί τρισάθλιο δείγμα ραγιαδισμού, ενδοτισμού και εξάρτησης, με ελάχιστες μετρημένες φωτεινές εξαιρέσεις.

Το 1919, η Ελλάδα ακολούθησε τους Δυτικούς "συμμάχους" της Αντάντ στην άθλια εκστρατεία στην Ουκρανία κατά της Οκτωβριανής επανάστασης. Η "αιτιολόγηση" ήταν ότι, η εκστρατεία αυτή "ωφελούσε τα εθνικά μας συμφέροντα, μάς έκανε ...αξιόπιστους στους Δυτικούς μας συμμάχους και έβαζε τις βάσεις να διεκδικήσουμε αναβαθμισμένη θέση στη διεθνή σκηνή". 

Θυμάστε μήπως το τελικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής; Πού οδήγησε το λαό μας αυτός ο ενδοτισμός; Τρία χρόνια μετά, το 1922, οι μεγάλοι μας ...σύμμαχοι, μάς εγκατέλειψαν εν μία νυχτί (Γαλλία-Ιταλία). Μάς έμειναν ...αμανάτι οι Άγγλοι αλλά και αυτοί τόσο όσο "πατάει η γάτα". Η Ελλάδα βίωσε τη μεγαλύτερη εθνική τραγωδία.

Η αστική τάξη στην Ελλάδα βιολί δεν άλλαξε. Ο ίδιος ενδοτισμός, η ίδια "προθυμία" στα αφεντικά. Τώρα, μετά τους Άγγλους, ήταν οι Αμερικάνοι. Και, πρώτοι και καλύτεροι, μέλη του ΝΑΤΟ, ακολουθήσαμε την εκστρατεία στην Κορέα, προασπίζοντας και εκεί τα ...εθνικά μας συμφέροντα! Εκατοντάδες φέρετρα Ελλήνων φαντάρων γύρισαν στην πατρίδα αλλά ο Ελληνισμός γνώρισε μία ακόμα ήττα με τον ξεριζωμό του στην Κωνσταντινούπολη καθώς οι εκλεκτοί μας "σύμμαχοι", για μία ακόμα φορά, έμειναν απλοί παρατηρητές των Τουρκικών αγριοτήτων.

Το 1974, ακόμα περιμένουμε το ΝΑΤΟ να σταθεί ...δίπλα μας, προασπίζοντας την ακεραιότητα της Κύπρου. Φευ! Μάς απείλησε να χτυπήσει τυχόν κινήσεις υποστήριξης.

Και όσον αφορά τις σημερινές ημέρες; Να θυμίσουμε τα ΙΜΙΑ; Και  εκεί θρηνήσαμε Έλληνες νεκρούς στρατιωτικούς, καθώς οι Τούρκοι κατέρριψαν το ελικόπτερό μας (Μην βλέπετε που οι ...στρατηγοί μας έκαναν πως δεν το είδαν γιατί δεν τολμούσαν να πουν την αλήθεια...). Και τι έκανε η μέγιστη κυβέρνησή μας; Μα ....τα δέοντα! Υπερασπίστηκε την εθνική μας ...ανεξαρτησία ...ευχαριστώντας τις ΗΠΑ (Αλήστου μνήμης ξεφτίλα του πρωθυπουργού Σημίτη επί ΠΑΣΟΚ).

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Το εθνικόν συμφέρον και ...πάλι, επιτάσσει, να δώσουμε στις ΗΠΑ, μια τεράστια Αμερικάνικη βάση την Αλεξανδρούπολη, στοχοποιώντας τη χώρα μας από τη Ρωσία, βάση, που στον σημερινό πόλεμο, παίζει κρίσιμο στρατιωτικό ρόλο, όπως και οι άλλες. Επίσης πήγαμε στη συμφωνία των Πρεσπών, εντολή των ΗΠΑ, για να εντάξουν τη Βόρεια Μακεδονία στο ...ΝΑΤΟ και να χτίσουν εκεί μια ακόμα τεράστια επιθετική βάση κατά της Ρωσίας φυσικά. Ο Αμερικάνος πρέσβης, ο πολύς κ. Πάιατ, γίνεται "δραγουμάνος" σε όλες τις Ελληνικές υπηρεσίες, κάνοντας σχεδόν ότι θέλει!

Κυβέρνηση ΝΔ-Μητσοτάκη: Ελληνικά όπλα, για το ...εθνικό συμφέρον, στέλνονται στην ...Σαουδική Αραβία! Ναι! Για να ενισχύσουμε την άμυνα των δημοκρατών Σεΐχιδων στον ...αγώνα τους κατά της Υεμένης. Επίσης όπλα στέλνουμε και στην Ουκρανία ξανά! Έναν αιώνα μετά το πρώτο χαστούκι του 1919. Στοχοποιώντας τη χώρα μας και το λαό μας απέναντι στα Ρωσικά πυρηνικά όπλα.

Όταν η αστική τάξη της χώρας μας και κατ΄ επέκταση, τα πολιτικά της κόμματα-αντικείμενα, μιλούν για "εθνικό συμφέρον", ο λαός μας έζησε μεγάλες τραγωδίες και ήττες. Αυτό είναι το μεγάλο συμπέρασμα για αυτήν τη μόνιμη ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ, για αυτόν τον ανεξάντλητο ΕΝΔΟΤΙΣΜΟ, για όλους αυτούς τους ΠΡΟΘΥΜΟΥΣ και ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΥΣ πολιτικούς και χώρους, που θεωρούν την πατρίδα μας, "χωράφι" προς πώληση έναντι μηδενικού αντιτίμου.

Για αυτό ο λαός μας οφείλει να αγωνίζεται απέναντι σε κάθε τέτοια αντίληψη, που τον οδηγεί στην καταστροφή και υποθηκεύει το μέλλον του. Το κίνημα του ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ για "ΕΙΡΗΝΗ" και οι τρέχουσες κινητοποιήσεις ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, είναι μείζονος σημασίας πολιτικές πρωτοβουλίες για το μέλλον των παιδιών μας.