Πανδημίας πρώτη φάση-Πρώτα συμπεράσματα και εκτιμήσεις

Στις 4 Μάη λήγει και επίσημα η πρώτη φάση της αντιμετώπισης της πανδημίας του covid19 στην πατρίδα μας. Η περίοδος της καραντίνας λήγει και ξεκινά το στάδιο της επιστροφής σε λογική ανοσίας αγέλης. Γιατί εδώ τώρα θα κριθούν πολλά. Έτσι θεωρείται δεδομένη η κρισιμότητα της φάσης αυτής. Την ίδια περίπου εξέλιξη έχουμε και στις λοιπές χώρες της Δυτικής Ευρώπης με διάφορες παραλλαγές.

Η Πανδημία, η εξέλιξη, οι επιδράσεις, η αντιμετώπισή της, σε όλον τον κόσμο δεν μπορεί να αφήσει απ' έξω την πολιτική. Γιατί ένα τέτοιο ζήτημα είναι καθαρά και πολιτικό. Εμπλέκει κράτη, διεθνείς οργανισμούς, απόψεις, συγκροτημένες υπηρεσίες, αρχές και οργάνωση. 

Είναι λοιπόν στιγμή να κάνουμε μια σειρά από πρώτες σκέψεις και συμπεράσματα πάνω σε αυτό που μας βρήκε στη ζωή μας.

Θα χωρίσω τις εκτιμήσεις μου σε δύο μέρη:
1) Τι έδειξε η πανδημία διεθνώς
2) Η πανδημία στην Ελληνική πολιτική σκηνή



Μέρος 1ο:  Τι έδειξε η πανδημία για την Διεθνή πολιτική σκηνή

1) Πέντε κορυφαίες χώρες της Δύσης συν την μητρόπολη του ιμπεριαλισμού, τις ΗΠΑ, έχουν δεχτεί συντριπτικά το μεγαλύτερο χτύπημα της πανδημίας. ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και Αγγλία είναι στην κορυφή της μαύρης λίστας των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές.

2) Αυτό φωνάζει για την κατάρρευση των κοινωνικών δομών και συστημάτων υγείας στις χώρες που υποτίθεται συγκεντρώνουν την αίγλη και τη δύναμη του λεγόμενου G7 των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη. Μόνο η Γερμανία κατάφερε να συγκρατήσει τον αριθμό των απωλειών έχοντας από σοσιαλδημοκρατική παράδοση, μεγαλύτερη οργάνωση στις κοινωνικές της δομές.

3) Ο καπιταλισμός στην ανώτερη μορφή οργάνωσής του, δεν κατάφερε να σταθεί επάξια απέναντι στους πολίτες του μήτε στις στοιχειώδεις ανάγκες του. Είδαμε κανιβαλλιστικές λογικές με μυστικές υπηρεσίες χωρών να πλιατσικολογούν φορτία από μάσκες και ιατρικό υλικό για να εφοδιάσουν τις χώρες τους. Είδαμε απουσία υλικού. Είδαμε αδυναμία οργάνωσης.

4) Η λογική που θεωρεί την υγεία "παράγοντα κόστους" κατέρρευσε παταγωδώς μέσα σε απώλεια ανθρώπινων υπάρξεων.

5) Η Ευρωπαϊκή Ένωση τώρα! Η τραγική απογοήτευση εκείνων που πίστευαν ότι ο μηχανισμός αυτός μπορεί να "εγγυηθεί" την ασφάλεια και την κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των μελών του ήταν εμφαντική. Μια δράκα ανταγωνιζόμενων χωρών που βάζει πάνω από όλα τα στυγνά συμφέροντα των δικών της αστικών τάξεων πατώντας στην κυριολεξία επί πτωμάτων. Που είναι η αλληλεγγύη; Η Βοήθεια σε υλικό, ιατρικό υλικό, σε όργανα;

6) Στην πανδημία επίσης δέχτηκε μεγάλο πλήγμα και η λογική των "μικρών αδύναμων χωρών" που "δεν μπορούν να σταθούν έξω από το μαντρί". Αυτές οι λογικές μάλλον έχασαν άπειρους πόντους στην διεθνή σκηνή. Η Σοσιαλιστική ΚΟΥΒΑ, χώρα μέσα στον αποκλεισμό, σε εμπορική καραντίνα, "πέταξε" παντού τις ιατρικές αποστολές αλληλεγγύης δίνοντας μαθήματα ανθρωπιάς και ιατρικής επιστήμης. Ιταλία, Αγγλία, Ισπανία, Γαλλία! Πως είναι δυνατόν λοιπόν μια μικρή σοσιαλιστική χώρα να αντέχει; 

7) Χώρες που στο παρελθόν είχαν σοσιαλιστική κεντρικά διευθυνόμενη οικονομία, όπως η Ρωσία και η Κίνα, έδειξαν σαφώς την υπεροχή τους απέναντι στην διαχείριση και την αντιμετώπιση της κρίσης. Συστήματα υγείας δυνατά, δοκιμασμένα, κρατική οντότητα μεγάλη με έντονο παρεμβατισμό. Πειθαρχημένες κοινωνίες ανοιχτές στην αλληλεγγύη και τη στήριξη. Χώρες όπου το κράτος παρενέβη σε χρόνο αστραπιαίο χτίζοντας τεράστιες νοσοκομειακές μονάδες, παρέχοντας υλικό έμψυχο και άψυχο. 
Μήπως όλα αυτά εξάγουν κάποια συμπεράσματα;

8) Η πανδημία τέλος, φανέρωσε αλλά και όξυνε παραπέρα πολύ μεγάλες ενδο-καπιταλιστικές αντιθέσεις στον σύγχρονο κόσμο. Οι κραυγές των Αμερικάνων κατά της ...Κίνας, η δαιμονοποίησή της περαιτέρω, οι κραυγές των Βόρειων Ευρωπαίων και της Γερμανίας κατά των χωρών του Νότου και η κυνική του άρνηση για έκδοση ομολόγου, φανερώνουν ένα πράγμα.
Δεν υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των καπιταλιστών όταν έχουν να επιβιώσουν. Αυτό που θα κοιτάξουν είναι να επιβιώσουν σαν θεριά, μη διστάζοντας να κατασπαράξουν παλιούς "φίλους" και "συμμάχους" Αυτό θα ενταθεί αμέσως μετά καθώς η ύφεση στην οικονομία θα αγκαλιάσει την διεθνή αγορά και οι δονήσεις θα είναι άκρως επώδυνες. Οδύνες, οι οποίες φυσικά θα φορτωθούν στα γνωστά ταξικά υποζύγια, στους λαούς.

9) Η πανδημία και η αντιμετώπισή της βάζει άμεσα προβλήματα δημοκρατίας, διαφάνειας, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ο άνθρωπος, ως οντότητα, θα μπει για μια ακόμα φορά στο στόχαστρο της "επιτήρησης", της αποκοπής και της αποξένωσης. Με αφορμή την "προστασία της υγεία", θα έρθουν στην επιφάνεια, φασιστικές σκέψεις και νοοτροπίες ελέγχου όλων εκείνων των συλλογικών ανθρώπινων δραστηριοτήτων που ανέκαθεν "ενοχλούσαν" το σύστημα: Συνδικαλισμός, οργάνωση, διεκδικήσεις, κοινωνικοί αγώνες.

Κλείνοντας το πρώτο μέρος ενός κύκλου εκτιμήσεων και προβληματισμών, να πω ότι, πέραν και έξω από κάθε λογική "συνωμοσιολογίας", που συνοδεύει πάντα τέτοιας έκτασης φαινόμενα, είναι γεγονός ότι πάντα στο παρασκήνιο καραδοκούν δυνάμεις που θα επιχειρήσουν να καρπωθούν τις ευκαιρίες της πανδημίας για αλλαγή συσχετισμών υπέρ τους στον διεθνή ανταγωνισμό. 
Ο καπιταλισμός, ως κοινωνικό σύστημα, δεν μπορεί να διαχειριστεί τέτοιες κρίσεις με κριτήρια ανθρωπισμού και σεβασμού της ζωής. Το έχει αποδείξει. Δεν είναι δυνατόν χώρες και οικονομίες, όπου τα οπλικά τους συστήματα μπορεί να καταστρέψουν τον πλανήτη σε ένα μήνα, να μην έχουν ιατρικό υλικό πρώτης χρήσης ή νοσοκομεία ή γιατρούς να αντιμετωπίσουν μια πανδημία.
Απλά αυτό αποτελεί κύρια επιλογή του κοινωνικού τους μοντέλου θεωρητικά και πρακτικά.

(Στο 2ο μέρος: Η πανδημία στην Ελληνική πολιτική και κοινωνική σκηνή)




Σχόλια

  1. Θα συμφωνήσω ότι τα συστήματα υγείας των χωρών θα έπρεπε να είναι -και της δικής μας χώρας συμπεριλαμβανομένης- άψογα για τους λαούς. Καμιά διαφωνία επ αυτού
    Αλλά να βγάλεις πολιτικά συμπεράσματα σε μια πανδημία δεν νομίζω ότι είναι εφικτό. Και δεν έχουμε τα στοιχεία. Όλοι λίγο έως πολύ το ίδιο συμπεριφέρθηκαν και όπου δεν συμπεριφέρθηκαν έτσι, έχουν πολλούς θανάτους. Η Αγγλία με την ανοσία της αγέλης που υιοθέτησε στην αρχή, η Ιταλία που επιπόλαια φερόμενη δεν κράτησε σε καραντίνα τα πρώτα κρούσματα του ιου, οι ΗΠΑ και εκείνες που άργησαν να πάρουν μέτρα προφύλαξης κλαίνε θύματα πολλά. Οι ΗΠΑ δε κάθε πολιτεία έχει δικό της πλάνο...
    Κανένα σύστημα υγείας δεν είναι άψογο από όσα είδα. Η Κίνα με την κεντρική διακυβέρνηση αναγκάστηκε να χτίσει νοσοκομείο και εγώ κρατώ λίγο μικρό καλάθι γιατί δεν ακούσαμε γι αυτό το προκατ κτίσμα με χώρο για κρεβάτια στη σειρά, την γνώμη της ιατρικής κοινότητας της Κίνας. Και δεν την ακούσαμε γιατί δεν επιτρέπεται να ακουστεί αν είναι αντίθετη. Θέλω να πω μ'αυτό ότι για καθεστώτα που δεν υπάρχει ελευθερία λόγου μην δίνεις μεγάλη βάση στα στοιχεία γιατί δεν ξέρουμε αν είναι τα πραγματικά.
    Όσο για το ιατρικό υλικό...κι αυτό πολιτική είναι Γιάννη μου. Προπαγάνδα πολιτική είναι και μια ανησυχία την έχω αν το στέρησαν από τη χώρα τους. Η Τουρκία επίσης στέλνει λένε ιατρικό υλικό.
    Το μέγα μάθημα Γιάννη μου κατά τη γνώμη μου από αυτήν την Πανδημία είναι ότι σε μια χώρα όλοι πρέπει να είναι ενωμένοι όταν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος τον οποίο δεν έχουμε περάσει και μετά το καλοκαίρι θα έχουμε αναζωπύρωση. Κι όταν λέω όλοι εννοώ πολιτικό κόσμο και λαό.
    Βέβαια δεν κρύβω ότι φοβάμαι μια δεύτερη έξαρση τώρα...θα δούμε.
    Αυτά ως πρώτες σκέψεις μου
    Καλή σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι φόβοι και οι ανησυχίες είναι λογικές. Μόνο που οφείλουν να είναι διαχειρίσιμες. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε σε καραντίνα. Θα υπάρξει διάλυση και κατάρρευση. Όλα θα δοκιμαστούν.
      Στην διαχείριση της κρίσης αναδείχτηκαν προβλήματα κεφαλαιώδη. Το πως π.χ. οι οργανισμοί που ευαγγελίζονται την αλληλεγγύη και την πρόοδο φάνηκαν όχι απλά ανίκανοι αλλά και εχθρικοί. Και μιλάω για την Ε.Ε. Παταγώδης ηθική αλλά και οικονομική αποτυχία. Μην βλέπεις που δεν υπάρχουν ακόμα διαλυτικά φαινόμενα. Είναι γιατί οι αστικές τάξεις των χωρών του Νότου είναι δουλικές και εξαρτημένες.
      Άννα μου στην κοινωνία σιγοβράζει κατάσταση. Ακόμα δεν είναι ορατή. Επίσης στις διεθνείς σχέσεις αναδιατάσσονται συσχετισμοί. Και εκεί θα έχουμε συγκρούσεις.
      Κάποια όπως κοινωνικά συστήματα έδειξαν την υπεροχή και τις αντοχές τους και κάποια άλλα την παθογένειά τους.
      Άννα μου μένουμε και παρακολουθούμε.
      Σε ευχαριστώ πολύ για την κατάθεση της σκέψης σου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γαλλική Αριστερά: Από μαζική ανατρεπτική δύναμη σε "τσόντα" του πολιτικού συστήματος. Μια θλιβερή παρακμή

Η υποτέλεια ως "εθνικό συμφέρον", συνώνυμο εθνικής τραγωδίας

Η ΑΠΟΧΗ στις ΕΚΛΟΓΕΣ κάνει τα χέρια των ΔΥΝΑΣΤΩΝ να τρίβονται από ΧΑΡΑ...