ΔΕΗ: Μια Απεργία που σταμάτησε πριν καν ξεκινήσει....

Πλέον το μήνυμα είναι σαφές από τη μεριά του Κράτους και των θεσμών του:

Η ΑΠΕΡΓΙΑ είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ στην ΕΛΛΑΔΑ.....!

Με έναν ΩΜΟ, ΦΑΣΙΖΟΝΤΑ ΤΡΟΠΟ, που ξεπερνάει κάθε είδους πρόκληση, η .....ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ (;) ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ σε χρόνο ρεκόρ αποφάσισε ότι η κηρυχθείσα απεργία στη ΔΕΗ είναι .....παράνομη και καταχρηστική και έτσι έδωσε το αιτούμενο "νομικό πάτημα" σε μια ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ να κάνει τι ; Μια ακόμα ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ των ΑΠΕΡΓΩΝ.....!

Βέβαια θα μπορούσε κάποιος να θυμίσει στους κ.κ. ανεξάρτητους δικαστές ότι οι ίδιοι, κόπτονται μετά μανίας και υστερίας για το μισθολογικό τους βόλεμα και ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ασύστολα την Πολιτεία διεκδικώντας να μην θιχτούν τα μισθολογικά τους. Ακριβώς την ίδια στιγμή που οι ίδιοι, στρέφονται ΑΝΟΙΧΤΑ, ΚΑΤΑ ΜΕΤΩΠΟ απέναντι στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ και τους ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.

Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό.....! Το θέμα μας είναι ότι, για μια ακόμα φορά, μπροστά σε μια ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ και ΦΑΣΙΖΟΥΣΑ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, (Παλιά μας τέχνη κόσκινο πλέον για την Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), το ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΚΑΝΕ ΠΙΣΩ δίνοντας τέλος σε μια απεργία πριν ακόμα αυτή στην ουσία ξεκινήσει.

Θα εκφράσει φυσικά κάποιος το ερώτημα:  "Και τι να έκανε η Ομοσπονδία ; τι επιλογές είχε ; "

Το ερώτημα όντως είναι υπαρκτό όμως η παγίδευση του εργατικού κινήματος στη λογική "Τι να κάνουμε ; δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο " είναι πολιτική Υποχώρησης, παλινδρόμησης, είναι λογική "ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΔΥΟ ΠΙΣΩ"

Το μήνυμα που εισπράττει η βάση των εργαζομένων είναι ΕΝΑ:  

"Δεν λέει να πάμε σε απεργία καθώς αυτή θα βγει παράνομη και στο τέλος θα επιστρατευτούμε"

Αυτή η λογική ήττας οδηγεί το ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ σε ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, σε ΑΠΑΞΙΩΣΗ των ΑΓΩΝΩΝ και σε πλήρη ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟ.

Δεν είναι δυνατόν, και το μήνυμα είναι ΣΑΦΕΣ προς όλες τις ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, τόσο τους κλασικούς εργατοπατέρες του ρεφορμισμού όσο όμως και στα Ταξικά συνδικάτα, να ξεκινάς έναν τέτοιο αγώνα και να μην έχεις συνυπολογίσει το "ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ".

Δεν είναι δυνατόν κάθε ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, με μια απόφαση της Κυβερνητικής εξουσίας, να "λήγει" και να παραπέμπεται στα Κοινοβουλευτικά παιχνίδια και τους τακτικισμούς των ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ και των ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ.

Όχι ότι αυτά δεν έχουν την αξία τους, κάθε άλλο, αλλά αυτά ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ και ΕΥΝΟΥΧΙΖΟΥΝ το ίδιο το ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.

Κάποια στιγμή, ένας τέτοιος αγώνας, πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη την πιθανότητα και την επιλογή της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ και ΡΗΞΗΣ.

Αλλά αυτό προϋποθέτει σχεδιασμό για τα επόμενα βήματα και πάνω απ όλα επιλογές ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ της ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ κάτι που ΣΗΜΕΡΑ κανείς δεν φαίνεται να έχει.

Συνεπώς ;