ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1918


Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1918
ΤΑΞΙΔΙ στην ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ


Γερμανία 1918.

Η μεγάλη Ταξική Εργατική Επανάσταση στη Γερμανία, ανέδειξε δύο μεγάλες Ιστορικές και Πολιτικές Μορφές του Παγκόσμιου Εργατικού και Κομμουνιστικού Κινήματος.
Την ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ και τον ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΝΕΧΤ, συνιδρυτές και μάρτυρες του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας.

Η Στυγνή ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ τους, από την Αστική Αντεπανάσταση στη Γερμανία, έγινε στο Λυκόφως της Μεγάλης και Ιστορικής Επανάστασης στη Γερμανία εκείνη τη χρονιά.

Θα περπατήσουμε βήμα-βήμα τα γεγονότα κείνης της εποχής, κάνοντας μια ανασκόπηση στις μέρες που συγκλόνισαν την Κεντρική Ευρώπη και σφράγισαν το Παγκόσμιο Εργατικό Κίνημα, που μόλις πριν ένα χρόνο, το 1917, είχε ξεκινήσει το μεγάλο του ταξίδι, με την ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στη ΡΩΣΙΑ και την εγκαθίδρυση του Πρώτου Σοσιαλιστικού Κράτους στον Κόσμο.



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ της ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ του 1918Γερμανία, Νοέμβρης 1918: Ο Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ βρίσκεται στο τέλος του. Οι Κεντρικές Δυνάμεις, με επί κεφαλής την ΓΕΡΜΑΝΙΑ, βρίσκονται στο
χείλος της καταστροφής καθώς το φάσμα της στρατιωτικής ήττας έχει σφραγίσει τις εξελίξεις στα μέτωπα του πολέμου. Ο μεγάλος Πόλεμος είχε ήδη από το 1917 σφραγίσει ανεξίτηλα την Παγκόσμια Ιστορία. Η ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στη ΡΩΣΙΑ πατούσε πλέον καλύτερα στα πόδια της και παρά την λυσσαλέα προσπάθεια των Καπιταλιστικών Κρατών να ανακτήσουν τον έλεγχο στη χώρα, ο ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΡΑΤΟΣ των ΣΟΒΙΕΤ σάρωνε την αντίδραση στο διάβα του σε όλο το μήκος και πλάτος της αχανούς Ρωσίας.


Στην ΓΕΡΜΑΝΙΑ η Οικονομία είχε σαρωθεί από τις συνέπειες του Πολέμου. 2.000.000 Γερμανοί Στρατιώτες είχαν χάσει τη ζωή τους στα Πεδία των Μαχών του Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Μαζί με τους σοβαρά τραυματισμένους και αιχμαλώτους οι Απώλειες σε ανθρώπινες ζωές άγγιζαν τα 7.500.000 ανθρώπινες ψυχές !
Η Αγροτική παραγωγή είχε διαλυθεί. Η Βιομηχανική παραγωγή είχε σημεία αποσάρθρωσης. Τα τρόφιμα έλειπαν. Αρρώστιες και Κακουχίες επιδείνωναν την ήδη βεβαρυμένη κατάσταση του Λαού. Φτώχια και Αθλιότητα ήταν τα χαρακτηριστικά της Γερμανικής Εργατικής Τάξης
Στον αντίποδα, οι ΓΑΙΟΚΤΗΜΟΝΕΣ συγκέντρωναν τα πάντα στα χέρια τους και την κατοχή τους. Βιομήχανοι και Μεγαλέμποροι στις Πόλεις μαζί με τους Τραπεζίτες ήταν οι Φορείς ενός προκλητικού πλούτου από την άλλη. Και στη μέση φυσικά, ο ΣΤΡΑΤΟΣ του ΧΙΝΤΕΜΠΟΥΡΓΚ, βασικό εργαλείο του Γερμανικού Μιλιταρισμού και Ιμπεριαλισμού, σε καθεστώς ΗΤΤΑΣ, ΔΙΑΛΥΣΗΣ και ΥΠΟΧΩΡΗΣΗΣ.


 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Η ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ της ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ το 1918.

Η Ταξική διάρθρωση της Γερμανικής Κοινωνίας μαζί με τις Ιστορικές συνθήκες κείνης της εποχής, ήταν στο εσωτερικό της ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ. Το ΚΑΘΕΣΤΩΣ και η ΕΞΟΥΣΙΑ στην ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ουδέποτε είχε τα κλασικά χαρακτηριστικά μιας ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Ένα βαθύτατα ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ και ΑΓΡΙΟ κοινωνικό μίγμα από τους ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΓΑΙΟΚΤΗΜΟΝΕΣ (τους αποκαλούμενους «ΓΙΟΥΝΓΚΕΡΣ»), διάδοχο σχήμα της ΜεταΦεουδαρχικής Κοινωνίας, με την ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ των Βιομηχάνων, Τραπεζιτών, Μεγαλεμπόρων που ξεπετάχτηκαν με την Βιομηχανική Επανάσταση στη χώρα, με ένα ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟ ΣΩΒΙΝΙΣΤΙΚΟ πλέγμα που συγκροτούσε η ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΚΗ Γερμανική ΚΑΣΤΑ, αποτελούσε την ΗΓΕΜΟΝΕΥΟΥΣΑ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ στη χώρα.

Απέναντι στην ΤΥΡΑΝΝΙΚΗ και ΔΥΝΑΣΤΙΚΗ αυτή ταξική συμμαχία, ήταν το ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ. Η Γερμανική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, συγκροτημένη, διαμορφωμένη, μαζική, κύρια Ταξική δύναμη Αντίστασης και Πάλης, μαζί με τους μικρούς Αγρότες και Μικρεμπόρους, οι οποίοι στην ουσία ουδέποτε έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στην επερχόμενη ανοιχτή ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ. Οι ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ στα 1918 ήταν στο ΖΕΝΙΘ τους ! ο ΠΟΛΕΜΟΣ και η ΗΤΤΑ με τα επερχόμενα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΕΙΝΑ, ήταν το «φυτίλι» που πυροδότησε την ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, την ανοιχτή και μετωπική σύγκρουση.



 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ στην ΓΕΡΜΑΝΙΑ στα 1918

 Το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκει τη Γερμανία σε καθεστώς Μοναρχίας, με τον ΚΑΪΖΕΡ ΓΟΥΛΙΕΛΜΟ Β΄ στο Θρόνο, εκλεκτό της Δυναστείας των Xοεντζόλερν.Πρωθυπουργός του Ράιχ ήταν ο Πρίγκιπας ΜΑΞ ΦΟΝ ΜΠΑΝΤΕΝ.

Βασική Πολιτική Δύναμη στην πολιτική σκηνή ήταν το ΔΕΞΙΟ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ με τον Ηγέτη του ΕΜΠΕΡΤ εκφραστή Σκληρότατων θέσεων για λογαριασμό των συμφερόντων της Αστικής Γερμανικής Τάξης.

Στον αντίποδα των Πολιτικών δυνάμεων του Κεφαλαίου υπήρχαν και λειτουργούσαν η ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΗ πτέρυγα του ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ με επικεφαλής τον Φ. ΣΑΪΝΤΕΜΑΝ, εκφραστή περισσότερων «ριζοσπαστικών» θέσεων αλλά πάντα στα πλαίσια της εξουσίας του Κεφαλαίου.

Ο ΛΑΟΣ και η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ακουμπούσε τις Ελπίδες και την Οργάνωσή της στην Μεγάλη Επαναστατική Οργάνωση «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ», ηγέτης της οποίας ήταν ο ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΝΕΧΤ καθώς και σε άλλους δευτερεύοντες χώρους.

Σημαντικό αλλά και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ για την εξέλιξη των γεγονότων υπήρξε η ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ, του οποίου η απουσία αποδείχτηκε καθοριστική για την Νίκη της Αντεπανάστασης.

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ της χώρας, είχε μεγάλο και αναπτυγμένο επίπεδο συνδικαλιστικής οργάνωσης σε Κλαδικά Συνδικάτα, τα οποία όμως έλεγχε σε επίπεδο ηγεσίας η Δεξιά Αντιδραστική Σοσιαλδημοκρατία.



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Το Υπόβαθρο των αιτιών της Επανάστασης το αναλύσαμε παραπάνω. Έμεναν πλέον οι αφορμές που θα πυροδοτούσαν το φυτίλι της Εξέγερσης.

Αυτή δόθηκε στις 28 Οκτώβρη 1918, τις τελευταίες μέρες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με την Γερμανία να καταρρέει στρατιωτικά. Την πρόκληση έδωσε μια παρανοϊκή απόφαση της Γερμανικής Στρατιωτικής Διοίκησης, σύμφωνα με την οποία ο Γερμανικός ΣΤΟΛΟΣ όφειλε να συγκρουστεί σε ανοιχτή θάλασσα με τους ΑΓΓΛΟΥΣ. Η Διαταγή οδηγούσε σε καθαρή ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ για 80.000 Ναύτες και ανώφελη καθώς ο Πόλεμος είχε ήδη κριθεί.

Τα πληρώματα των Πλοίων ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ μια ΠΑΡΑΛΟΓΗ και ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ και επέβαλαν την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του ΣΤΟΛΟΥ στη ΒΑΣΗ του.

Η αντίδραση της Διοίκησης ήταν άμεση με την έναρξη ΔΙΩΞΕΩΝ και στις 3 ΝΟΕΜΒΡΗ τα Πληρώματα προχώρησαν σε ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, η οποία αντιμετωπίστηκε ΒΙΑΙΑ από Ομάδα αξιωματικών με 8 ΝΕΚΡΟΥΣ και 29 βαρύτατα τραυματισμένους.

Στις 4 ΝΟΕΜΒΡΗ, στέλνονται εναντίον των Ναυτών Μονάδες ΠΕΖΙΚΟΥ για να καταπνίξουν την διαδήλωση. Οι Στρατιώτες όμως ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ με τους ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ και στις 4 ΝΟΕΜΒΡΗ 1918, σχηματίζεται στο ΚΙΕΛΟ το ΣΟΒΙΕΤ ΕΡΓΑΤΩΝ και ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ όπως επίσης και στα ΠΛΟΙΑ.

Τα νέα σάρωσαν τη χώρα και στις 9 ΝΟΕΜΒΡΗ το πρωί, 100άδες ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΡΓΑΤΩΝ βγαίνουν στους δρόμους του ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ με αίτημα: τον ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ του ΠΟΛΕΜΟΥ, την ΔΙΑΛΥΣΗ της ΜΟΝΑΡΧΙΑΣ και ΨΩΜΙ με ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ είχε ήδη ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ !!!

Καθοδηγητής της Πορείας των χιλιάδων Λαού ήταν η Ομάδα «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» και τα ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ του ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ.

ΛΑΟΣ και ΣΤΡΑΤΟΣ ενώθηκαν στους δρόμους και γύρω στο μεσημέρι, στο ΒΕΡΟΛΙΝΟ, είχαν καταληφθεί αναίμακτα, το ΠΑΛΑΤΙ, η ΔΙΟΙΚΗΣΗ της ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ και πολλά ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΙΡΙΑ.

Για εκτόνωση της κρίσης, ο πρωθυπουργός Πρίγκιπας ΜΑΞ ΦΟΝ ΜΠΑΝΤΕΝ ανοίγγειλε την ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ του ΚΑΪΖΕΡ ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΥ ΙΙ υπέρ του ΔΙΑΔΟΧΟΥ του.

Επίσης αρχίζει διαπραγμάτευση με τον Ηγέτη των ΔΕΞΙΩΝ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ, ΕΜΠΕΡΤ, για τον διορισμό του στη θέση του Πρωθυπουργού.

Οι προθέσεις του ΕΜΠΕΡΤ ήταν ήδη φανερές: «…Μισώ την Επανάσταση σαν την Πανούκλα…»

Οι προθέσεις της Γερμανικής Εξουσίας ήταν προφανείς. Ο ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΣ των Εργατών, το ΞΕΓΕΛΑΣΜΑ, η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ και σε τελική ανάλυση η ΗΤΤΑ. Και αυτό ΜΟΝΟ ένα κατά δήλωση «ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ» Κομμάτι μπορούσε να πετύχει.

Οι εξελίξεις όμως έτρεχαν. Ο ΣΑΪΝΤΕΜΑΝ, ο άλλος Ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών, από το παράθυρο του Ράιχσταγκ σε συγκέντρωση χιλιάδων Λαού, ανακήρυξε τη Χώρα σε ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Την ίδια όμως μέρα, ο «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ», η κύρια ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ δύναμη στους Εργάτες, με τον ηγέτη της ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΝΕΧΤ, από το μπαλκόνι των Ανακτόρων, ανακήρυξε τη χώρα, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Κάλεσε δε, Εργάτες και Στρατιώτες να προχωρήσουν στην συγκρότηση Σοσιαλιστικού Κράτους.

Η Αστική Τάξη ΘΟΡΥΒΗΘΗΚΕ έντονα. Η ώρα για την ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ είχε σημάνει !!!


 15 ΝΟΕΜΒΡΗ 1918. Μια επιφανής Ομάδα ΜΕΓΑΛΟΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ, υπογράφουν με τους Συμβιβασμένους ΗΓΕΤΕΣ της ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ μια «ΣΥΜΦΩΝΙΑ» ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Με βάση αυτή τη συμφωνία, οι Εργάτες αποκτούν ΞΑΝΑ τα δικαιώματα των ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ, του 8ΩΡΟΥ, την ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ, αλλά με αντάλλαγμα τον ΑΜΕΣΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ.

Ήταν ο πρώτος ΕΛΙΓΜΟΣ ! Το πρώτο «καρότο» ενός καλοστημένου «ΔΙΑΛΟΓΟΥ» και παραχώρησης δικαιωμάτων στην Εργατική Τάξη, στην οποία οι ίδιοι πριν λίγο είχαν στερήσει.

Η ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ είχε ξεκινήσει τον ΒΡΩΜΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ στο ΚΙΝΗΜΑ !!!

Η Κυβέρνηση ΕΜΠΕΡΤ-ΧΑΑΖΕ έριξε στην μάχη της τον ΚΑΡΛ ΚΑΟΥΤΣΚΙ, ιδρύοντας την περιβόητη «ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ». Ο Στόχος προφανής ! Η καλλιέργεια της ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ ότι η χώρα βαδίζει στο δρόμο του …Σοσιαλισμού !!!

Στον αντίποδα, οι πλέον ΣΚΛΗΡΕΣ δυνάμεις της ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, άρχισαν να ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝΤΑΙ με τη δημιουργία ΕΝΟΠΛΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ «ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ» ως επίλεκτες Μονάδες της Αντεπανάστασης.

Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ πλησίαζε στην Κορύφωσή της !!!


Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ με τον «ΣΠΑΡΤΑΚΟ» κατάλαβαν έγκαιρα το παιχνίδι των Σοσιαλδημοκρατών και γενίκευσαν τις Κινήσεις τους. 7-8 ΔΕΚΕΜΒΡΗ.   Οι ΕΡΓΑΤΕΣ του ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ κατά χιλιάδες στο Δρόμο. Τα αιτήματα σαφή : «ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΜΠΕΡΤ-ΣΑΪΝΤΕΜΑΝ», «ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΣ των ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ», «ΖΗΤΩ η ΔΙΕΘΝΗΣ». Και ζητούσαν την άμεση ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΝΟΠΛΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ και ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ.

Τα πρώτα ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΟΒΙΕΤ Εργατών-Στρατιωτών είναι ΓΕΓΟΝΟΣ !!!

Οι Σοσιαλδημοκράτες Μην μπορώντας να ανατρέψουν τα ΣΟΒΙΕΤ μπαίνουν στις γραμμές τους επιχειρώντας ανοιχτά τον εσωτερικό τους έλεγχο.

16-21 ΔΕΚΕΜΒΡΗ: Γίνεται το ΠΑΝΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΟΒΙΕΤ. Οι Σοσιαλδημοκράτες ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ λόγω συσχετισμών. Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ στην ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ παίζει ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ στον συσχετισμό αυτό υπέρ των ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΩΝ.

Η Επανάσταση κινδυνεύει ΑΜΕΣΑ να βρεθεί στο ΚΕΝΟ λόγω έλλειψης ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ που θα καθοδηγούσε τις ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ.
ΗΤΑΝ ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ !!!

Ο «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» πήρε την μεγάλη και ορθή απόφαση για ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ από τους «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ» και να ιδρυθεί ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ.



30 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1918. ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Αρχίζει τις εργασίες του το ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ του ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ.



4 ΓΕΝΑΡΗ 1919. Ο, Αγαπητός στους Εργάτες και Προοδευτικός ανεξάρτητος ΑΪΓΚΧΟΡΝ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ της ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ του ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ, ΑΠΟΛΥΕΤΑΙ από την Κυβέρνηση και στη θέση του αναλαμβάνει ο Δεξιός Σοσιαλδημοκράτης ΕΡΝΣΤ.

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ήταν ΓΕΓΟΝΟΣ. Λειτούργησε ως ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ για μια ΠΡΟΩΡΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.

Το Κ. Κ. ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ και οι Εκπρόσωποι των ΣΟΒΙΕΤ του ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ σε βραδινή τους σύσκεψη αποφασίζουν να ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ την ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ αυτή και καλούν σε ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ την επόμενη Μέρα.

Εκλέγεται ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΡΑΣΗΣ με τον ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΝΕΧΤ και τον ΒΙΛΧΕΛΜ ΠΙΚ, ενώ η Κ.Ε. του Κ.Κ. αποφασίζει την ΣΤΗΡΙΞΗ της ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ αλλά κρίνει ΑΚΑΙΡΟ το ΑΙΤΗΜΑ για ΑΝΑΤΡΟΠΗ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.



5 ΓΕΝΑΡΗ 1919, ΒΕΡΟΛΙΝΟ. ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ στην Πόλη χιλιάδων Λαού. Τα αιτήματα που μπαίνουν είναι:

-ΔΙΑΛΥΣΗ των ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΩΝ ΛΕΥΚΟΦΡΟΥΡΩΝ.

-ΟΠΛΙΣΜΟΣ των ΕΡΓΑΤΩΝ.

-ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ του ΑΪΓΚΧΟΡΝ στη ΘΕΣΗ του.

-ΑΝΑΤΡΟΠΗ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΜΠΕΡΤ-ΣΑΪΝΤΕΜΑΝ.

-Η ΕΞΟΥΣΙΑ στους ΕΡΓΑΤΕΣ με την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ.



6 ΓΕΝΑΡΗ 1919, ΒΕΡΟΛΙΝΟ. ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στην ΠΟΛΗ. 500.000 Εργάτες στους δρόμους. Παραλύουν τα πάντα.

7-8 ΓΕΝΑΡΗ 1919. Οι ΕΡΓΑΤΕΣ κυριεύουν τους ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ, την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΦΟΡΒΕΡΤΣ» αλλά σταματούν ΕΚΕΙ.

Ξεκινάει ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ με την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, η οποία ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ.

8 ΓΕΝΑΡΗ 1919. Η Κ.Ε. του Κ.Κ. ανακαλεί τους ΛΙΜΠΝΕΧΤ και ΠΙΚ από την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ μπροστά στην διαδικασία των άγονων διαπραγματεύσεων με την Κυβέρνηση.

ΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ και η ΕΠΙΤΡΟΠΗ καλεί ΕΚ ΝΕΟΥ τους ΕΡΓΑΤΕΣ στα ΟΠΛΑ.



Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και η ΕΞΟΥΣΙΑ καλεί το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΗΣ ΣΤΗΡΙΓΜΑ, το ΣΤΡΑΤΟ, και μάλιστα, τους εκλεκτούς της ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ και παρακρατικούς για να ΠΕΡΑΣΟΥΝ στην ΤΕΛΙΚΗ ΒΙΑΙΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ με την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.



ΓΚΟΥΣΤΑΒ ΝΟΣΚΕ: ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, Έμεινε στην Ιστορία σαν το «ΑΙΜΟΒΟΡΟ ΣΚΥΛΙ» καθώς μετατρέπεται ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ σε ΔΗΜΙΟ της ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.



11 ΓΕΝΑΡΗ 1919. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ξεκινάει μαζικά την ΕΝΟΠΛΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ με πρώτο ΣΤΟΧΟ τους ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ.




Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ των ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ και ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΝΕΧΤ είχε ΦΤΑΣΕΙ…

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ της ΖΩΗΣ της ΡΟΖΑΣ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ και του ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΝΕΧΤ

ΑΛΦΡΕΝΤ ΝΤΕΜΠΛΙΝ (Γερμανός Ανθρωπιστής Συγγραφέας, Από την Τετραλογία «ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1918»)

(Αποσπάσματα…)


Με την βοήθεια των Ξιφολογχών, η Κυβέρνηση ΕΜΠΕΡΤ-ΣΑΪΝΤΕΜΑΝ θέλησε να στηρίξει την εξουσία της Αστικής Τάξης, της οποίας ήταν εκπρόσωποι των συμφερόντων της.
Ο Δήμιος ΓΚΟΥΣΤΑΒ ΝΟΣΚΕ, έτρεχε γρηγορότερα από τους ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ. Στις 4 Γενάρη, είχε οργανώσει στο στρατόπεδο του ΤΣΟΣΕΝ, 50 χλμ ΝΔ από το ΒΕΡΟΛΙΝΟ, μονάδα ετοιμοπόλεμη υπό τον Στρατηγό ΜΕΡΚΕΡ, Πρώσο στην καταγωγή.

Στο μεταξύ οι ΑΣΤΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ βυσσοδομούσαν κατά των εργατών στο Βερολίνο και οι ΕΡΓΑΤΕΣ προχώρησαν σε ΑΥΘΟΡΜΗΤΕΣ εφόδους κατά των γραφείων τους, τα οποία και κατέλαβαν.



Τα μέλη της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ήταν 33. Πρόεδροι ο ΛΕΝΤΕΜΠΟΥΡ, ο ΛΙΜΠΝΕΧΤ και ο ΠΑΟΥΛ ΣΟΛΤΣΕ.

…Στην Πόλη έγινε η Πορεία της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΤΙΑΣ. Αυτό που έγινε στο ΒΕΡΟΛΙΝΟ ήταν η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΜΑΖΑ που είδε ποτέ η ΙΣΤΟΡΙΑ…Οι προλετάριοι ήταν κολλημένοι κεφάλι με κεφάλι. Είχαν τα όπλα τους. άφηναν τις Κόκκινες σημαίες να κυματίζουν. Ήταν έτοιμοι να κάνουν τα πάντα, να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους. Ήταν ένας ολάκερος ΣΤΡΑΤΟΣ στην Πόλη. Που στεκόταν και περίμενε…Το πλατύ ποτάμι παρέσυρε χιλιάδες αναποφάσιστους, ενώνονταν μαζί τους. Εδώ περνούν οι δικαστές και εκδικητές. Το σπαθί της Δικιοσύνης είχε υψωθεί…

Οι κατήγοροι ήταν ΠΑΡΟΝΤΕΣ ! Αλλά ποιος σχημάτιζε το ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ; Ποιος θα εκδώσει απόφαση ; ΟΙ ΜΑΖΕΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ! ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ;

Τη νύχτα οι αρχηγοί μετακόμισαν στο Σταυλαρχείο για να είναι κοντά στο Λαό. Όμως σήμερα η κατάσταση ήταν μπερδεμένη. Ακούγονταν φωνές:
 «…Είστε τρελοί ; αυτό που σκοπεύετε είναι Αιματοχυσία ! ρίχνετε το Λαό στον Εμφύλιο ! Δεν ήταν αρκετός ο Πόλεμος ; Σταματείστε πριν είναι αργά !…». 
ένας ΔΑΙΜΟΝΑΣ Φόρεσε τη μάσκα της ΛΟΓΙΚΗΣ, γυρίζει ανάμεσα σε κάποιους αρχηγούς και τους ψιθυρίζει στ΄ αυτιά…

Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ αμέσως ΝΙΠΤΟΥΝ τας ΧΕΙΡΑΣ ΤΟΥΣ και ΑΠΟΧΩΡΟΥΝ από την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ! Αρχίζει το ΦΥΛΛΟΡΡΟΗΜΑ ! Ο ΜΠΕΡΝΣΤΑΪΝ θέλει όλα να σταματήσουν. Του αρκεί η επιστροφή στην ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ρίχνουν το ΣΥΝΘΗΜΑ: «ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ».


Ο ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΝΕΧΤ φεύγει από τους δρόμους και τρέχει να τους μεταπείσει ! « Σε τι διαφέρετε από την Κυβέρνηση ; θέλετε να χτυπήσετε την Επανάσταση πισώπλατα ! τους εξορκίζει, τους παρακαλεί, οργίζεται ! Κοιτάχτε το δρόμο ! Ο ΛΑΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ! Ελάτε μαζί τους !…»

Τίποτα ! Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ έχουν ήδη αποφασίσει. Στέλνουν στον ΕΜΠΕΡΤ επιτροπή ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ.

«Η ΑΓΝΟΙΑ, Η ΔΕΙΛΙΑ, Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ και η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, φορώντας το μανδύα της ΘΕΩΡΙΑΣ, της ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ και της ΣΟΦΗΣ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗΣ, βαδίζουν χωρίς καθυστέρηση στο έργο τους, τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ !…»


Στο ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ του ΡΑΪΧ είχε οχυρωθεί πλήθος ΕΡΓΑΤΩΝ. Εκεί βρίσκονταν 18 εκατομμύρια Μάρκα σε χαρτονόμισμα ! και οι μηχανές εκτύπωσης. Η Δύναμη δηλαδή του χρήματος στα χέρια του ΛΑΟΥ ! Τα χαρτονομίσματα ήταν σε Θόλους. Δεν τα πλησίασαν ΠΟΤΕ ! ΕΝΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΛΕΦΤΗΣ μήτε ΔΙΑΡΡΗΚΤΗΣ ! Τα ΚΛΕΙΔΙΑ τα είχαν μυστικοσύμβουλοι της ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΑΣ αλλά ΔΕΝ ΤΑ ΕΔΙΝΑΝ ! Οι ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ προσπαθούσαν να τους ΜΕΤΑΠΕΙΣΟΥΝ όμως μάταια !

Η θέση του ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΝΕΧΤ δεν ήταν τώρα στα γραφεία αλλά στο ΔΡΟΜΟ με το ΛΑΟ. Έτρεχε μαζί τους ! δίπλα τους ! παντού ! στα πλέον ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ! Τους μιλούσε ! τους έφερνε ΕΙΔΗΣΕΙΣ ! Ήταν το πνεύμα τους, η καρδιά τους, η ανάσα τους !

Μετά τις 8 Γενάρη, ήρθαν τα χειρότερα ! Η Κ.Ε. του Κ. Κ. Γερμανίας υπό τον ΛΕΟ ΓΙΟΓΚΙΧΕΣ έδωσε ΕΝΤΟΛΗ στη ΡΟΖΑ να αποστασιοποιηθεί με δήλωσή της από την «ΡΟΤΕ ΦΑΝΕ».

Την άλλη μέρα η ΡΟΖΑ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ !!!
«Δεν μπορώ να γράψω εναντίον αυτών των ανθρώπων, εναντίον των επαναστατημένων εργατών. Αυτοί είναι οι Επαναστάτες ! μέσα στον αγώνα τους και σε φοβερή κατάσταση ! πέρα απ΄ αυτό το Κίνημα ξεκίνησε αυθόρμητα από τις Μάζες…»

15 ΓΕΝΑΡΗ 1919. Στην Συνοικία ΒΙΛΜΕΡΣΝΤΟΡΦ, μετά από ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ στον ΚΡΥΨΩΝΑ τους οι ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ και ΚΑΡΛ ΛΙΜΠΝΕΧΤ και λίγο αργότερα ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ από στρατιώτες μιας Μεραρχίας που ήταν κοντά στην Καγκελαρία.

Ακολούθησε ΕΠΟΠΟΙΙΑ ! Πράξεις ΛΑΪΚΟΥ ΗΡΩΙΣΜΟΥ και ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ σε ολάκερη την Πόλη ! Οι ΕΡΓΑΤΕΣ προτίμησαν να ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ως το τέλος ! μέχρι που τα ΒΑΡΙΑ ΠΥΡΟΒΟΛΑ των ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ γέμισαν με πτώματα και ερείπια ολάκερες συνοικίες του ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ.

Οι ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ, ΕΜΠΕΡΤ, ΣΑΪΝΤΕΜΑΝ και το Χασαπόσκυλο ο ΝΟΣΚΕ κέρδισαν τη Νίκη με ΑΙΜΑ ! Την κέρδισαν σε συμμαχία με τα υπολείμματα του ΧΙΝΤΕΜΠΟΥΡΓΚ, του ίδιου Στρατάρχη που 13 χρόνια αργότερα ΠΑΡΕΔΙΔΕ την ΕΞΟΥΣΙΑ στον ΧΙΤΛΕΡ…



 Τελευταίες λέξεις της ΡΟΖΑΣ: «…Πίστη στην επανάσταση..»
Οι τελευταίες γνωστές λέξεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ, γραμμένες το απόγευμα της δολοφονίας της, ήταν για την πίστη της στις μάζες, και στο αναπόφευκτο της επανάστασης:

«Η ηγεσία απέτυχε. Ακόμα κι έτσι, η ηγεσία πρέπει να ξαναδημιουργηθεί από τις μάζες και μέσα από τις μάζες. Οι μάζες είναι το αποφασιστικό στοιχείο, είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα κτιστεί η τελική νίκη της επανάστασης. Οι μάζες ήταν στα ύψη ανέπτυξαν την “ήττα” αυτή σε μία από τις ιστορικές ήττες που είναι η τιμή και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού. Και γι αυτό η μελλοντική νίκη θα ανθίσει από αυτή την ήττα»





“Τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!” Ηλίθιοι μπράβοι! Η τάξη σας είναι χτισμένη στην άμμο. Αύριο κιόλας η επανάσταση θα ανυψωθεί με μια βροντή και με σαλπίσματα θα ανακοινώσει στον τρόμο σας: Ήμουν, Είμαι, Θα είμαι!» 
(Τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο, Συλλογικά Έργα)

 
Ένα ποιητικό μνημόσυνο για την Ρόζα Λούξεμπουργκ (Epitaph 1919) γράφτηκε από τον ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ και μελοποιήθηκε από τον Κουρτ Βέιλ (The Berlin Requiem):

Η Κόκκινη Ρόζα τώρα εξαφανίστηκε επίσης (....)

Είπε στους φτωχούς για τι πρόκειται η ζωή

Και έτσι οι πλούσιοι την σκότωσαν

Ας αναπαύεται εν ειρήνη.




Η κυβέρνηση της Λ. Δ. της ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ονόμασε Rosa-Luxembourg-Platz και τον παρακείμενο σταθμό στο ιστορικό κέντρο της πόλης του Βερολίνου,
Mitte, προς τιμήν της. Στην Rosa-Luxembourg-Platz βρίσκεται το Volksbühne (Το Θέατρο του Λαού). Το όνομα παρέμεινε και μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών.
Βέβαια παραμένει άγνωστο σήμερα αν το σημερινό ΚΑΘΕΣΤΩΣ της ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ εξακολουθεί να τιμάει η θα τιμάει στο μέλλον τη μεγάλη αυτή μορφή.


Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ του ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ ΤΕΛΟΥΣ…

(Από το Βιβλίο του ΒΙΚΤΩΡ ΣΕΡΖ)
"Αφού συνελήφθη κατά τη διάρκεια της νύχτας στο Βίλμπερσντορφ, ο Κάρλ Λίμπκνεχτ μεταφέρθηκε στο ξενοδοχείο Εντεν όπου ήταν τα αρχηγεία της Έφιππης Φρουράς. Από εκεί, επρόκειτο να μεταφερθεί στη φυλακή Moabit. Στις 9 π.μ. πλήθος μπλόκαρε τις εξόδους προς το ξενοδοχείο. Ο Λίμπκνεχτ φυγαδεύτηκε από μια πίσω πόρτα και μεταφέρθηκε σ΄ ένα αυτοκίνητο. Τον προειδοποίησαν πως αν προσπαθούσε να διαφύγει, οι φρουροί θα χρησιμοποιούσαν τα όπλα τους" (Το κείμενο δίνει έμφαση σ΄ αυτή την αδέξια ομολογία του εκ προμελέτης φόνου). "Το πλήθος περικύκλωσε το αμάξι. Κάποιοι άγνωστοι χτύπησαν με βία τον Λίμπκνεχτ στο κεφάλι. Αιμορραγούσε ακατάσχετα. Ο οδηγός επιτάχυνε. Για να αποφύγει τον όχλο αποφάσισε ναπαρακάμψει μέσα από το ζωολογικό κήπο. Κοντά στη Νέα Λίμνη το αυτοκίνητο σταμάτησε. Η μηχανή είχε χαλάσει εξαιτίας της υπερβολικής ταχύτητας. Και έπρεπε να επισκευαστεί. Ρώτησαν τον Λίμπκνεχτ αν ένιωθε αρκετά καλά να περπατήσει ως την Charlottenburget Chaussee όπου ήλπιζαν πως θα
βρουν ταξί. Ο κρατούμενος απάντησε καταφατικά. Δεν ήταν όμως ούτε 30 μέτρα μακριά από το αυτοκίνητο όταν ο Λίμπκνεχτ προσπάθησε να ξεφύγει από τη συνοδεία του και άρχισε να τρέχει. Κάποιος που προσπάθησε να τον σταματήσει, έφαγε μαχαιριά στο δεξί χέρι" (πάλι το πρωτότυπο κείμενο

δίνει έμφαση σ΄ αυτό εδώ). "Καθώς ο Λίμπκνεχτ δεν σταμάτησε να τρέχει, παρά τις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις τον πυροβόλησαν αρκετές φορές. Επεσε νεκρός επί τόπου".

Ο ζωολογικός κήπος του Βερολίνου είναι ένα τεράστιο πάρκο που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και εγκαταλείπεται το βράδυ. Ο Λίμπκνεχτ μεταφέρθηκε εκεί για "να αποφύγει τον όχλο". Ο Λίμπκνεχτ δεν σκέφτηκε να πέσει στους θαμώνες που υπάρχουν από τις δύο πλευρές όλων των μονοπατιών. Έτρεξε ευθεία γνωρίζοντας πολύ καλά ότι θα τον πυροβολήσουν. Τον είχαν προειδοποιήσει ότι θα τον σκότωναν αλλά δεν του είχαν περάσει χειροπέδες. Στα αρχηγεία της φρουράς τον είχαν αφήσει με μαχαίρι. Ευσυνείδητοι, οι στρατιώτες του Νόσκε επανέλαβαν τις προειδοποιήσεις τους πριν τον πυροβολήσουν και τον σκοτώσουν επί τόπου, έναν άντρα που τρέχει σ΄ ένα κατασκότεινο δάσος στις 11 το βράδυ !

Για να σκαρώσουν αυτήν την αδέξια αφήγηση οι αρχές δεν χρειάστηκαν πάνω από 48 ώρες. Έπρεπε να βρουν κάποια εξήγηση, γιατί, αφού συνελήφθη χωρίς να προβάλλει το παραμικρό ίχνος αντίστασης στις 9.30 μ.μ., ο Λίμπκνεχτ σκοτώθηκε σ΄ ένα έρημο μέρος δύο ώρες μετά!

Την ίδια στιγμή επίσης πέθαινε και η Ρόζα Λούξεμπουργκ. "Το απειλητικό πλήθος που περικύκλωνε το ξενοδοχείο Εντιν είχε προσπαθήσει αρκετές φορές να πιάσει την κυρία Ρόζα Λούξεμπουργκ. Οι φρουροί της κατάφεραν να την μεταφέρουν σχεδόν ως το αμάξι που είχαν ετοιμάσει γι΄ αυτήν.

Εκείνη τη στιγμή υπήρξε συμπλοκή. Η κυρία Ρόζα Λούξεμπουργκ διαχωρίστηκε από τη συνοδεία της και όταν την άρπαξαν ξανά από το πλήθος είχε χάσει τις αισθήσεις της. Την έβαλαν στην μπροστινή θέση του αμαξιού. Καθώς το αυτοκίνητο κινούνταν, ένας άγνωστος άντρας πήδηξε και

πυροβόλησε εξ επαφής την αναίσθητη κυρία Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Το αυτοκίνητο κινήθηκε κατά μήκος του Kurfurstendamm προς το κέντρο του Βερολίνου. Οταν έφθασε στο κανάλι, άγνωστοι φώναξαν "Στοπ!". Ο οδηγός πιστεύοντας ότι ήταν περίπολος υπάκουσε. Το πλήθος περικύκλωσε το αυτοκίνητο φωνάζοντας: "Είναι η Ρόζα!". Το πτώμα της κυρίας Ρόζας Λούξεμπουργκ το άρπαξαν και το έσυραν στο σκοτάδι". Τα υπολείμματα της δολοφονημένης γυναίκας τα έριξαν στο κανάλι.

Σε όλη τη σύγχρονη ιστορία, η οποία είναι γεμάτη ποικίλες φρικαλαιότητες, υπάρχουν λίγες στιγμές τόσο φρικιαστικές όπως αυτή, αυτού του πλήθους των αστών, που είναι αποφασισμένοι να λιντσάρουν μία κρατούμενη, μία γυναίκα με γκριζαρισμένα μαλλιά που έχει λιποθυμίσει και που ήταν ένα από τα πιο δυνατά μυαλά του παγκόσμιου σοσιαλισμού. Θα πρέπει να επιστρέψουμε στην Παρισινή Κομμούνα για να βρούμε κάτι το συγκρίσιμο. Οι γυναίκες των Βερσαλιών χρησιμοποιούσαν τις μύτες των ομπρελών τους - αναμφίβολα με μεγάλη αηδία - για να ακουμπήσουν εκείνα τα πτώματα των φρικτών Κομμουνάρων. Οι Βερολινέζοι του 1919 έσυραν τη Ρόζα Λούξεμπουργκ που ακόμη ζούσε κατά μήκος του πεζοδρομίου του καναλιού.

Την επόμενη μέρα η Vorwarts έγραφε: "Η σοσιαλδημοκρατία παρ΄ όλες τις παρεκτροπές της δεξιάς και της αριστεράς, υπερασπίζεται την τάξη, την ανθρώπινη ζωή, την κυριαρχία της τάξης πάνω στη βία. Γι΄ αυτό πολεμά! Κανένας δεν πιστεύει ότι μπορεί να αφοπλιστεί!"




 Στο ίδιο τεύχος μπορούμε να δούμε τους ακόλουθους τίτλους και υπότιτλους: "Το τέλος του Μπολσεβικισμού", "Η Πετρούπολη μπροστά στο θάνατο" - "Αντεπανάσταση στη Ρωσία", "Φημολογείται ότι ο Γκόρκι το έσκασε για το Λονδίνο".

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε. Ο κύριος δολοφόνος του Λίμπκνεχτ πέθανε τυχαία. Οι δολοφόνοι της Ρόζας Λούξεμπουργκ είναι γνωστοί αλλά δεν έχουν διωχθεί. Ένας από αυτούς, ο Runge ομολόγησε. Μπήκε 6 μήνες φυλακή επειδή ήταν αδιάκριτος. Ο δεσμοφύλακας Tanschick από τη φυλακή Moabit, που σκότωσε το Λέο Τίκο και έπειτα τον Dorrenbach, πήρε προαγωγή. Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει. Τώρα έχουμε γευτεί τους καρπούς της νίκης που η Γερμανική Σοσιαλδημοκρατία κέρδισε μ΄ αυτό το κόστος. Εξαιτίας της, η προλεταριακή επανάσταση που μπορούσε να πετύχει στην Κεντρική Γερμανία, δεν νίκησε. Οι όμοιοι του Stinners, Thussen, οι εκατομμυριούχοι και πολλές βιομηχανίες ευημερούσαν. Ο κύριος Κούνο της γραμμής Αμβούργου - Αμερική είναι στην εξουσία.



Αυτή ήταν η Μεγάλη Προλεταριακή Επανάσταση του Γερμανικού Λαού το 1918-19. Μια συγκλονιστική Εξέγερση, που μπαίνει στο Ιστορικό Πάνθεον των Αγώνων της Εργατικής Τάξης για το όραμα μιας άλλης Κοινωνίας Ανθρωπισμού, Δικαιοσύνης και Κοινοκτημοσύνης, αντάμα με την Κομμούνα του Παρισιού, την Οκτωβριανή Επανάσταση και τον Μάη του Σικάγο…
Μια Επανάσταση, που σφράγισε την εξέλιξη και τη Φιλοσοφία του Κομμουνιστικού Κινήματος, έβγαλε τα δικά της μεγάλα συμπεράσματα, διδάγματα, διαμόρφωσε κριτικές και σκέψεις, ανέδειξε μεγάλες ηγετικές Μορφές, όπως αυτές της ΡΟΖΑΣ και του ΚΑΡΛ, ανέδειξε την Απαράμιλλη Αυτοθυσία και Αλληλεγγύη της Εργατικής Τάξης, τον Πολιτισμό και το Ήθος της, τις Αξίες της και τις Υποθήκες της.

Όπως επίσης η Γερμανική Επανάσταση ανέδειξε για μια ακόμα φορά και τους «ΕΦΙΑΛΤΕΣ» του Εργατικού Κινήματος, κείνους που «μπλέκονται στα πόδια του» έρποντας και σκυλεύοντας την αγωνιστικότητά του, και την Μεγάλη Ώρα διαλέγουν το δρόμο όχι απλά του Συμβιβασμού μα και αυτόν της ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ. Είναι οι πολιτικοί της «καριέρας», των «Ισορροπιών», των «Διαλόγων», της «Συναίνεσης», της «Ήρεμης Δύναμης» και τελικά της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ. Ανταμώνουν με τους γνήσιους ΜΑΚΕΛΑΡΗΔΕΣ των ΛΑΩΝ, την ώρα της ΣΦΑΓΗΣ και των ΙΣΚΙΩΝ, την ώρα που μιλάει ο ΘΑΝΑΤΟΣ και η ΒΙΑ του δικού τους Κόσμου της Ανισότητας, της Εκμετάλλευσης και του Χρήματος…



 




ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣ: Giannis Pit

ΠΗΓΕΣ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», ΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ “WIKIPEDIA”, ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ: «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ», ΔΙΚΤΥΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ: «ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ».




Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η υποτέλεια ως "εθνικό συμφέρον", συνώνυμο εθνικής τραγωδίας

Γαλλική Αριστερά: Από μαζική ανατρεπτική δύναμη σε "τσόντα" του πολιτικού συστήματος. Μια θλιβερή παρακμή

Η ΑΠΟΧΗ στις ΕΚΛΟΓΕΣ κάνει τα χέρια των ΔΥΝΑΣΤΩΝ να τρίβονται από ΧΑΡΑ...