Ο Αριθμός 167...

Συμμετοχή στην εξαίρετη Πρόταση-Δρώμενο της Αλεξάνδρας εδω:



H Εξαίρετη Φίλη Αλεξάνδρα έχει απευθύνει ένα κάλεσμα, με ευκαιρία το Έτος Νίκου Καζαντζάκη, "να μιλήσουμε, να παρουσιάσουμε ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για μια ιδέα. Που στάθηκαν γενναία στο εκτελεστικό απόσπασμα, που πολέμησαν, που εγκατέλειψαν κάθε χαρά της καθημερινής ζωής για να κάνουν πράξη το παγκόσμιο όνειρο μιας ανθρώπινης κοινωνίας"

Παίρνοντας λοιπόν τη σκυτάλη από μια σειρά σημαντικών δημοσιεύσεων σε αυτή τη σειρά έρχομαι, ταπεινά, να προσθέσω τη δική μου αναφορά σε μια μεγάλη μορφή, ενός νέου ανθρώπου, που τήρησε κατά γράμμα και με συνέπεια τις αρχές που αναφέρει στις σημειώσεις της η Αλεξάνδρα.

Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 167
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΣΟΥΚΑΤΖΙΔΗΣ


Ένας νέος άνθρωπος στα όρια του θρύλου και του αγώνα. Ακροναυπλιώτης. Από αυτούς που ο "εθνικός αναμορφωτής", ο γνωστός φασίστας Μεταξάς, έριξε στα μπουντρούμια της Ακροναυπλίας και στη συνέχεια παράτησαν οι διάδοχοί του ως λεία στα Ναζιστικά γουρούνια για να αφανιστούν.

Γεννήθηκε στην Προύσσα το 1909. Πήρε το δρόμο της προσφυγιάς με την οικογένειά του και εγκαταστάθηκε μετά από κακουχίες και βάσανα, όπως όλοι οι πρόσφυγες, στο Ηράκλειο της Κρήτης, στο Αρκαλοχώρι. Σπούδασε στην Εμπορική σχολή της πόλης και έγινε λογιστής. Ήταν πολύγλωσσος. Μιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ρωσικά, Τούρκικα και από νωρίς έδειξε και την λογοτεχνική του δημιουργικότητα.

Από πολύ νωρίς, τα προβλήματα των απλών ανθρώπων και τα όνειρα για μια άλλη κοινωνία, δίκαιη και ανθρώπινη δεν τον άφησαν αδιάφορο. Οργανώθηκε στο χώρο της δουλειάς του στα Συνδικάτα των Εμποροϋπαλλήλων και εκεί συνάντησε την ...δημοκρατία του Μανιαδάκη και του Μεταξά. Συνελήφθηκε και εξορίστηκε στον Άη-Στράτη, έτσι για αρχή.



Από το 1927 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και στη συνέχεια του ΚΚΕ. Πρότυπο ελεύθερου και μορφωμένου ανθρώπου. Οργάνωσε φιλολογική συντροφιά στο Ηράκλειο. Δημοσίευσε επιφυλλίδες ως μικρά δοκίμια, χρονογραφήματα. Κατέγραψε έναν τεράστιο όγκο λαογραφικής δημιουργίας από μαντινάδες, παραμύθια, γνωμικά, γλωσσοδέτες και τα έθιμα του Κρητικού λαού.. Πρωτοστάτησε με το ΚΚΕ στην ίδρυση του πρώτου συνδικάτου στην Κρήτη, δούλεψε στην "Φωνή του Εργάτη", συμμετείχε το 1934 στην ίδρυση του Εργατικού κέντρου Ηρακλείου. Πιάστηκε στην μεγάλη απεργία των υποδηματεργατών, με απεργία πείνας στην απομόνωση. Πήρε μέρος στη μεγάλη εξέγερση των εργατών στην Πόλη, που οδήγησε σε ανοιχτό πόλεμο με τις δυνάμεις του στρατού και του κράτους. Έξι εργάτες νεκροί, δεκάδες πληγωμένοι αλλά η μεγάλη αυτή απεργία είχε αποτελέσματα καλυτέρευσης κάποιων όρων δουλειάς των εργατών.



Στα χέρια των ΝΑΖΙ έπεσε τον Απρίλη του 1941, εκλεκτή "χορηγεία" του καθεστώτος Μεταξά από τις φυλακές Ακροναυπλίας. Με εκατοντάδες άλλους πολιτικούς κρατούμενους μεταφέρθηκε στις φυλακές Τρικάλων και Λάρισας και τον Σεπτέμβρη 1943 μεταφέρθηκε με άλλους κομμουνιστές κρατούμενους στο μαρτυρικό ΧΑΪΔΑΡΙ. Εκεί, ως γνώστης της Γερμανικής, εκτελούσε και χρέη διερμηνέα. Εκεί έμελε να παιχτεί και το τελευταίο δράμα της πολυτάραχης ζωής του και μεγάλης του προσφοράς.



Δελτάριο προς τον πατέρα του Φώτη, από την εξορία του Άη-Στράτη







Η Κόκκινη Πρωτομαγιά του 1944

Έφτασε εκείνη η μεγάλη πραγματικά ημέρα. Η μέρα της θυσίας.  Η Μέρα της φωτιάς.
Εκεί που η σύγχρονη ιστορία του λαού μας συνάντησε την Εργατική Πρωτομαγιά.

Οι Ναζί, λυσσασμένοι από την επίθεση του ΕΛΑΣ σε μηχανοκίνητο τμήμα τους στους Μολάους και το θάνατο του Στρατηγού Κρέντς διατάσσουν την εκτέλεση 200 Κομμουνιστών κρατουμένων την ημέρα της Πρωτομαγιάς.



Η Γερμανική διοίκηση του στρατοπέδου Χαϊδαρίου δίνει εντολή για συγκέντρωση των κρατουμένων. Ο Σουκατζίδης, ως διερμηνέας, διαβάζει την απόφαση στα Ελληνικά. Στον ΑΡΙΘΜΟ 167 διαβάζει το δικό του Όνομα. Φωνάζει μεγαλόφωνα "ΠΑΡΩΝ" και δίνει τον κατάλογο στον Διοικητή Φίσερ για να συνεχίσει, ενώ εκείνος παίρνει θέση ανάμεσα στην ομάδα των μελλοθανάτων. Ο Διοικητής του ζητάει επίμονα να παραμείνει στη θέση του.
-Όχι εσύ, όχι εσύ Ναπολέων...!
 Ο Ναπολέων τον ρωτά:
-Αν εγώ γλυτώσω θα εκτελεσθεί ένας λιγότερος ;
Ο Φίσερ απαντά:
-Έχω εντολή να εκτελέσω διακόσιους.
-Άρα θα είμαι στη σειρά μου, απαντά ο Σουκατζίδης. 
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Ψαθά, το Γερμανικό τέρας, μετά την απάντηση αυτή στάθηκε σε στάση Προσοχής απέναντι στον Ναπολέοντα.
Έτσι ο Ναπολέων Σουκατζίδης κρατά τη σειρά του, με τον αριθμό 167 στη λίστα των μελλοθανάτων.

Πριν ξεκινήσουν τη μεγάλη στράτα προς την Καισαριανή γράφει το τελευταίο του γράμμα στον Πατέρα του:

"Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να 'σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου. Ν' Αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδελφούλα μου, κι οι δυο τους μεγάλοι άνθρωποι. Γεια. Γεια Πατερούλη"


Στο Δρόμο της Θυσίας

Οι διακόσιοι μελλοθάνατοι οδηγήθηκαν στο Σκοπευτήριο Καισαριανής. Ήταν Πρωτομαγιά του 1944. Εκεί τους χώρισαν σε 20άδες. Στην ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΙΚΟΣΑΔΑ πήρε θέση ο Ναπωλέων Σουκατζίδης γιατί θα ήταν αυτός που έκλεινε τον Κόκκινο κύκλο της θυσίας. Πριν ακόμα και εκεί, έκανε χρέη μεταφραστή. 
Σαν η πρώτη εικοσάδα πήρε τη θέση της, ο επικεφαλής Ναζί είπε στον Σουκατζίδη:
-Ρώτησέ τους αν έχουν τίποτα να πούνε
Ο Σουκατζίδης μεταφράζει και μια στεντόρεια φωνή ακούγεται μαζικά:
-Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η Λευτεριά.
Η Επόμενη στιγμή ανήκε στον ανατριχιαστικό ήχο των πολυβόλων.
Η Σκυτάλη του θανάτου με τις εικοσάδες συνεχίζεται ενώ οι μελλοθάνατοι αναγκάζονται να φορτώσουν τους νεκρούς στα αυτοκίνητα.
Στο τέλος, γύρω στις 10 το πρωί δεν υπήρχε πια τίποτα εκεί.




Έτσι, το Νούμερο 167, ο Ναπολέων Σουκατζίδης, πέρασε στο Πάνθεον των ηρώων. Στο Πάνθεο των αγωνιστών του λαού μας. Φυσικά το όνομά του, όπως και τα ονόματα εκείνων που εκτελέστηκαν μαζί του, όχι μόνο δεν δόθηκαν ως ονόματα σε οδούς ή πλατείες όπως τα ονόματα δεκάδων προδοτών, εγκληματιών, τυχοδιωκτών και επιβητόρων του λαού και της πατρίδας μας αλλά αντί μπήκαν στην ιστορία των νικητών με το στίγμα του προδότη και "εχθρού της πατρίδος".

Αυτή είναι η Μοίρα των αγωνιστών στην Ελλάδα. Από το 1821, όταν τα παλικάρια που πολέμησαν στα βουνά και τις ράχες είδαν τις λόγχες των Βαυαρών και των χωροφυλάκων να τους σύρουν σε φυλακές και θανάτους, ίσαμε σήμερα. Η Ίδια ιστορία.

Αυτός ήταν ο ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΣΟΥΚΑΤΖΙΔΗΣ
Ένας απλός καθημερινός φωτεινός αγωνιστής
Ένας άνθρωπος, ένας πατριώτης
ένας Κομμουνιστής

Το Νούμερο 167 θα τον συνοδεύει πάντα στις μνήμες της καταγραφής εκείνης της Μέρας.


Δεκαεπτά μέρες μετά την μαζική εκείνη δολοφονία, στρατιωτικό τμήμα του ΕΛΑΣ από 100 άντρες, έσπασε τη Γερμανική κατοχή και κατέθεσε στεφάνι στον ιερό χώρο της εκτέλεσης.

******************************

Σημείωση: Οι φωτογραφίες ντοκουμέντα είναι από το Ιστορικό Αρχείο της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.

Υ.Γ. Δεν αντέχω να μην κάνω μια παρατήρηση. Αυτές τις μέρες βγαίνει στους Κινηματογράφους η ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Το τελευταίο σημείωμα". Λυπάμαι που θα μιλήσω για ένα καθοριστικό ΑΤΟΠΗΜΑ του Βούλγαρη, που είναι πλέον προφανές ότι ξεπλένει την ένταξή του στην καθεστωτική τέχνη και τους χορηγούς της. Οι 200 εκτελεσμένοι ήταν απλά "200 πατριώτες...." Έτσι απλά γίνεται το ξέπλυμα αδέλφια στην ιστορία. Το τι ήταν αυτοί οι 200 και τι ακριβώς αναφέρει η απόφαση των Ναζί για τον Βούλγαρη παραμένει επουσιώδες. Τυχαίο ; Κρίμα....! κρίμα και ντροπή...!











Σχόλια

  1. Σπουδαίο αφιέρωμα!!! Και δεν τον ήξερα. Σ'ευχαριστώ γι αυτές τις πολύτιμες πληροφορίες Γιάννη μου. Πήρες τη σκυτάλη στο δρώμενο της Αλεξάνδρας και τερμάτισες ένδοξα.
    Δυστυχώς η πατρίδα μας έχει ποτιστεί με τέτοιες θυσίες θαρραλέων ανδρών και δεν τους δόθηκε καμμιά τιμή και αξία.
    Η περιγραφή της σκηνής που διαβάζει τη λίστα όσων θα εκτελεστούν είναι όλη συγκινητική. Ανατρίχιασα!!
    Να σαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλες στιγμές Άννα μου....! από ανθρώπους που δεν δείλιασαν. Πως βρήκαν τέτοιο θάρρος είναι πραγματικά σημαντικό, είναι δύσκολο έως σπάνιο.
      Από τις πολύ μεγάλες μορφές ο Σουκατζίδης. Και η στάση του, σημαδεύει μια στάση ζωής. Θα μπορούσε να έχει γλυτώσει εκεί. Όμως δεν θα μπορούσε να σταθεί ηθικά απέναντι στους συντρόφους του. Και οι αξίες εκεί δοκιμάζονται.
      Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Άννα μου.
      Πολύ αξιόλογη η πρωτοβουλία της Αλεξάνδρας.
      Καλή σου συνέχεια.

      Διαγραφή
  2. Πόσο θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους, τους υπερήφανους αγωνιστές, τους ανθρώπους που δεν σκέφτονταν το δικό τους συμφέρον, αλλά έβαζαν πάνω απ' όλα αξίες και ιδανικά και πόσο αγανακτώ που σε τέτοιους ανθρώπους δεν αποδόθηκε η τιμή που τους άξιζε.
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, πάνω σε αυτό το έκτρωμα που αναφέρεις στην τοποθέτησή σου βασίστηκε ολάκερο το σύγχρονο Ελληνικό κράτος. Ένα κράτος που βασίστηκε στις δομές εκείνων που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή στην πιο δόλια μορφή και πολιτική τους.
      Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και την παρουσία σου.

      Διαγραφή
  3. Αυτοί ήταν οι κομμουνιστές-μαχητές της επαναστατικής λύτρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της σκλαβιάς των εκμεταλλευτών.

    Ο Ν. Σουκατζίδης κοσμεί τις αγωνιστικές μνήμες του λαού μας μαζί με χιλιάδες ακόμη λεβέντες και λεβέντισσες του κινήματος.

    Υποκλίνομαι σε εκείνους τους αλησμόνητους αθάνατους συντρόφους που δεν κιότεψαν να σπάσουν τον κλοιό! Σε όσους ήταν… «τίποτα γι’ αυτούς και όλα για τους άλλους»!

    ΥΓ. Συγχαρητήρια για την έξοχη ανάρτηση/συμμετοχή!

    ΥΓ2. Ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού αναδημοσιεύουμε το θέμα στη γνωστή στήλη ΕΜΦΑΣΗ του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" (βρίσκεται στην πλαϊνή κάθετη μπάρα του blog μας - με το χαρακτηριστικό σκίτσο με τον πιτσιρικά που μοιράζει εφημερίδες). Εκεί με ένα "κλικ" ο αναγνώστης μεταφέρεται απευθείας στη δική σου ιστοσελίδα.

    ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευρυτάνα καλησπέρα φίλε μου και σύντροφέ μου.
      Δεν έχω να προσθέσω τίποτα στην ακριβή σου παρατήρηση. Τα λες όλα. Από μεριάς μου σε ευχαριστώ ολόψυχα για την παρουσία και την αναπαραγωγή.
      Καλή μας συνέχεια μπροστά.

      Διαγραφή
  4. Τιμή και δόξα σε αυτή τη μεγάλη μορφή του αγώνα!
    Μες στη φωτιά του άγριου πολέμου, κράτησε ψηλά το κεφάλι, αλλά και δεν σταμάτησε να δημιουργεί, να ανοίγει πόρτες στη ζωή.
    Σε ευχαριστώ πολύ, Γιάννη, για τη συμμετοχή σου και το μεγάλο αφιέρωμα. Και τη σύνδεση με το σήμερα.
    Υ.Γ.: Όταν ο εμφύλιος αποδίδεται με τη φράση "τα αδέλφια σκοτώνονταν μεταξύ τους", τι άλλο μπορείς να περιμένεις; (Με τη δήλωσή του ο ίδιος ο Βούλγαρης τοποθετεί τον εαυτό του έξω από την πρωτοπορία της τέχνης: "Η τέχνη δεν κάνει επαναστάσεις"...)
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα μου καλησπέρα σου.
      Πολύ σημαντική η παρατήρησή σου για τον Βούλγαρη. Ο Δρόμος που έχει πάρει τον έχει οδηγήσει στην αυτοεξαίρεσή του από τους προοδευτικούς καλλιτέχνες-δημιουργούς.
      Πλέον είναι ένας εξαίρετος έμπορος που δημιουργεί, με τις πλάτες πλουσίων χορηγών, θέματα πιασάρικα που δυστυχώς τα εκμεταλλεύεται άσχημα.
      Είναι τιμή μου η συμμετοχή στο δρώμενό σου και σε αυτά που δημιουργείς.
      Καλή σου συνέχεια.

      Διαγραφή
  5. Ευχαριστώ Ευρυτάνα. Το κρατώ για ανάγνωση. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιάννη μου, πολύ καθυστερημένα περνώ...
    Ανατρίχιασα!!!!!
    Σε ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες μαζί μας αυτή την ιστορία!
    Δεν έχω λόγια!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αριστέα μου σε ευχαριστώ πολύ. Ξέρεις πόσο με τιμούν τα λόγια και η παρουσία σου. Καλή συνέχεια να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιάννη μου, με συγκίνησες, με συγκλόνισες!!! Μου έφερες στο νου διηγήσεις της οικογένειάς μου... ήταν τα δικά μου "παραμύθια", με ένα παππού κομμουνιστή κυνηγημένο (μόνιμα) και μια μαμά, που σύρθηκε στην Ασφάλεια (έγκυος 8 μηνών στον αδερφό μου) για να κάνει "δήλωση" επί Χούντας...
    Σ' ευχαριστώ καλέ μου φίλε γι' αυτό που διάβασα! Υποκλίνομαι!!!
    Την αγάπη μου και την απεριόριστη εκτίμησή μου!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου,
      ένας ολάκερος κόσμος του αγώνα, της αξιοπρέπειας αλλά και των υστερικών διώξεων. Ένας κόσμος που πάλεψε με το κεφάλι ψηλά και είδες τους κάθε λογής γερμανοτσολιάδες να κάθονται πανηγυρικά στο σβέρκο τους και να δικαιώνεται πανηγυρικά από το κράτος των "νικητών".
      Και εσύ με συγκίνησες. Δεν ήξερα την ιστορία της οικογένειάς σου. Συγκλονιστική και είμαι περήφανος για σένα και τους ανθρώπους αυτούς. Κράτα την ιστορία τους ζωντανή.
      Καλό βράδυ κορίτσι μου.

      Διαγραφή
    2. Σ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου! Είναι καταγεγραμμένη στο DNA μου, η ιστορία τους και μια που έχω μια κόρη που έχει "κομμάτια" μου, ευτυχώς δεν θα πεθάνει μαζί μου...
      Καλό βράδυ και σε σένα, φίλε μου.
      Μ.

      Διαγραφή
    3. Χαίρομαι, ειδικά για αυτό Μαρίνα μου. Να μεταλαμπαδεύσεις αυτήν την ιστορία στην κόρη σου. Το δικαιούται και επιβάλλεται για να συνεχίσει την σκυτάλη της αξιοπρέπειας. Καλό σου βράδυ.

      Διαγραφή
    4. Πολύ καλό το αφιέρωμα σας για τον πραγματικά ήρωα της εποχής εκείνης και όχι μόνον. Τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν. Έχω όμως μια ένσταση, που πηγάζει και από τον ενθουσιασμό των σχολιαστών σας. Με βάση την πράξη ενός ατόμου ή έστω και κάποιων άλλων, γίνεται προσπάθεια ηρωποίησης και ωραιοποίησης ενός καθεστώτος στυγνού και αιματοβαμμένου που δεν έδειξε λύπηση ποτέ και για κανέναν. Το χειρότερο, διαχρονικά έγινε απίστευτη προσπάθεια σύνδεσης της κάθε προοδευτικότητας, της κάθε μόρφωσης, της κάθε δημοκρατικότητας με ένα ανελεύθερο και καταπιεστικό κίνημα. Όλοι πέραν των κομμουνιστών θεωρούνται αγράμματοι, φασίστες, οπισθοδρομικοί. Καλά όλα αυτά τα τόσα χρόνια που πέρασαν. Να μιλάμε όμως και σήμερα που η χώρα μας ζει στο πετσί της την «πρώτη φορά αριστερά»; Και που είναι θεωρητικά πιο ελαφρά έκδοση του κόκκινου κινήματος; Και να λέτε εσείς: «…ένα κράτος που βασίστηκε στις δομές εκείνων που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή στην πιο δόλια μορφή και πολιτική τους». Αλήθεια, σήμερα με ποιους συνεργάζεται η «πρώτη φορά αριστερά» και με ποια μορφή και πολιτική; ΕΛΕΟΣ

      Ν. Δημητριάδης
      εκπαιδευτικός

      Διαγραφή
    5. Αξιότιμε κ. Δημητριάδη.
      Ευχαριστώ για την τιμή της παρουσίας σας εδώ και το σχόλιό σας.
      Στην γενική σας παρατήρηση, θα καταθέσω την απόλυτη διαφωνία μου και νιώθω εξαιρετικά αναγκαία να επισημάνω δύο πράγματα:
      1) Ουδέποτε οι Κομμουνιστές θεώρησαν τους μη κομμουνιστές φασίστες, αγράμματους ή απεδωσαν κάποια ετικέτα ανάλογης υφής. Μνημείο δε της άποψης αυτής αποτελεί η ομιλία του Χ. Φλωράκη στον επικήδειο λόγο στην εξώδιο ακολουθια του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Επίσης μνημείο απόδειξης αυτής της θεώρησης αποτέλεσε και η ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στην πόλη της Λαμίας. Φυσικά η αντιπαλότητα των κομμουνιστών είναι δεδομένη για εκείνους που στάθηκαν και στέκονται στην απέναντι όχθη των υποκειμένων εκείνων που συνεργάστηκαν με τους Ναζί και των "ορφανών" τους. Δεν άκουσα ποτέ το ΚΚΕ να αποκαλεί "αγράμματους" ή "φασίστες" τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ π.χ. ή της ΝΔ επίσης.
      2) Το ότι η σημερινή Κυβέρνηση αυτοαποκαλείται "αριστερή" δεν την κάνει και τέτοια. Οι Κομμουνιστές έχουν τοποθετηθεί από το 1968 με ξεκάθαρες πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις για τους οππορτουνιστές και τον σημερινό τους χώρο, τόσο για το ρόλο τους όσο και την τακτική τους. Συνεπώς η ταύτιση της αριστεράς με αυτούς μάλλον πονηρούς σκοπούς εξυπηρετεί.

      Τέλος η αναφορά σας σε "αιματοβαμμένο" και "στυγνό" καθεστώς αυτό των τέως χωρών του υπαρκτου σοσιαλισμού, το οποίο δεν το ηρωηποίησε κανείς αφήστε το. Το έχει κρίνει η ιστορία και η σημερινή συνείδηση των λαών εκεί. Αλλωστε για να ανησυχούν οι "δημοκράτες" της Δύσης για τον τεράστιο βαθμό αποδοχής του ακόμα και σήμερα στους λαούς της Ανατολής, κάτι θα ξέρουν που τους τρομάζει βαθύτατα.
      Ευχαριστώ.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η υποτέλεια ως "εθνικό συμφέρον", συνώνυμο εθνικής τραγωδίας

Γαλλική Αριστερά: Από μαζική ανατρεπτική δύναμη σε "τσόντα" του πολιτικού συστήματος. Μια θλιβερή παρακμή

Η ΑΠΟΧΗ στις ΕΚΛΟΓΕΣ κάνει τα χέρια των ΔΥΝΑΣΤΩΝ να τρίβονται από ΧΑΡΑ...