ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ


Ένα μικρό αφιέρωμα στον Ποιητή των μακρισμένων ταξιδιών και των γαλάζιων φώτων....

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ γεννήθηκε το 1910 σε μια Πόλη της Μαντζουρίας από Γονείς Κεφαλλονίτες. Με την οικογένειά του γύρισε μικρός στην Ελλάδα. 

Μείνανε στην Κεφαλονιά λίγα χρόνια και μετά ήρθαν στον ΠΕΙΡΑΙΑ όπου έζησαν με τον Νίκο από το 1921 μέχρι το 1932. Ο Νίκος τελείωσε Δημοτικό και Γυμνάσιο στον Πειραιά. Στο Δημοτικό, μαθητής, έγραψε τα πρώτα του Ποιήματα.

Το 1929, 19 χρόνων, πήγε υπάλληλος σε Ναυτικό γραφείο και μετά από λίγους μήνες μπαρκάρισε Ναύτης σε φορτηγό. Έκανε πολλά ταξίδια με αυτόν τον τρόπο και πάντα επέστρεφε ταλαιπωρημένος και άφραγκος.

Αρχικά ήθελε να γίνει Καπετάνιος αλλά καθώς ήδη είχε χάσει σημαντικά χρόνια αποφάσισε να πάρει το δίπλωμα του Ασυρματιστή, πράγμα που έγινε το 1939.

Ο Πόλεμος του 1940 του σταμάτησε τα ταξίδια και η Κατοχή τον κράτησε ξέμπαρκο στον Πειραιά. Ξαναμπαρκάρισε το 1944 με τη λήξη του Πολέμου και ταξίδεψε σαν Ασυρματιστής μέχρι το 1974, σε ολάκερο τον Κόσμο, για 30 ολάκερα χρόνια.

Στις 10 Φλεβάρη του 1975, σε ηλικία 65 χρόνων, έφυγε για το στερνό και μεγάλο του ταξίδι, μετά από Εγκεφαλικό επεισόδιο, αφήνοντας πίσω του ένα πολύ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ, γεμάτο ζωή, ταξίδια, περιπλανήσεις, αναζητήσεις, συναισθήματα, πάθη, προσμονές και απόψεις για πρόσωπα και γεγονότα των χρόνων εκείνων.




ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ


Τρεις Ποιητικές συλλογές, κατά χρονική σειρά έκδοσης:
  • «ΜΑΡΑΜΠΟΥ» το 1933 από τις Εκδόσεις «Κύκλος»
  • «ΠΟΥΣΙ» το 1947 από τις Εκδόσεις «Α. Καραβίας» και
  • «ΤΡΑΒΕΡΣΟ» το 1975 από τις Εκδόσεις «Κέδρος».

Δύο μικρά πεζά έργα:
  • «ΛΙ» σε πρώτη έκδοση το 1987 και
  • «ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ / ΣΤΟ ΑΛΟΓΟ ΜΟΥ» σε πρώτη έκδοση το 1987 από τις Εκδόσεις «Άγρα» και τα δύο.

Και το μοναδικό του Μυθιστόρημα: «Η ΒΑΡΔΙΑ» το 1954 από τις Εκδόσεις «Α. Καραβίας».

Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ ήταν ότι σχεδόν ΟΛΑ τα ποιήματά του ήταν ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ σε κάποιους πολύ γνωστούς ανθρώπους της Λογοτεχνίας και της Τέχνης γενικότερα, που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην Ελληνική Ιστορία του πνεύματος:

Ελένη Χαλκούση, Γιώργος Παπάς, Νίκος Τουτουτζάκης, Κώστας Βάρναλης, Μανώλης Καραγάτσης, Γιώργος Σεφέρης, Αιμίλιος Βεάκης, Γιώργος Θεοτοκάς, και τόσους ακόμη άλλους, Ποιητές, Λογοτέχνες, Ηθοποιούς, συγγραφείς όπως επίσης και δικούς του απλούς ανθρώπους. 

Κάθε ένας από αυτούς είχε την «τιμή» να δέχεται αφιερωμένο από κάποιο ποίημα του Νίκου Καββαδία, γεγονός που φανερώνει, ότι παρά το ότι μεγάλο μέρος της ζωής του το πέρασε ως Ναυτικός εργαζόμενος, ουδέποτε έπαψε να ασχολείται και να παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα γύρω του, τόσο στο χώρο του, όσο και στην ευρύτερη Παγκόσμια Κοινωνική Δράση. Απόδειξη επίσης τούτου είναι και το γεγονός ότι δύο συγκλονιστικά του Ποιήματα φέρουν τον τίτλο δύο ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ και ΣΥΜΒΟΛΩΝ της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, του ΤΣΕ 
ΓΚΟΥΕΒΑΡΑ και του ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ.





ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

Κάθε ανάλυση και σχολιασμός για το έργο, το ύφος και το βάθος της Δημιουργίας του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ είναι περιττή. Ο ποιητής της ΘΑΛΑΣΣΑΣ, των ΤΑΞΙΔΙΩΝ και των ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ, ΠΟΘΩΝ και ΠΑΘΩΝ έγραψε τη δική του Ιστορία στο χώρο της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ.

Ο «Μαγικός» Λυρισμός του, η χαρακτηριστική Ναυτική του γλώσσα, οι ταξιδιωτικές του περιγραφές, η ανάδειξη του Ανθρώπινου Πόνου, των συναισθημάτων της φυγής, των Ονείρων της Ζωής, του Έρωτα, του Θανάτου, αυτή η απαράμιλλης έντασης ζωγραφιά του ναυτικού κόσμου της «Ομίχλης»της «Νύχτας», των Μπαρ, των καταγωγίων, του πληρωμένου Έρωτα, μιας άλλης μορφής ανθρώπινων σχέσεων, αν θέλετε πιο αληθινής και ειλικρινούς, απαλλαγμένης από τα συμφέροντα και την ιδιοτέλεια του «στεριανού», «καθώς πρέπει», μικροαστικού κόσμου, όλα τούτα είναι η Ιχνογραφία του έργου του ΚΑΒΒΑΔΙΑ. Και είναι μοναδική και κρυστάλλινη η αλήθεια και η δύναμη αυτών των σχέσεων που «στήνονται» στα μακρινά μπάρκα, στους συννεφιασμένους και γκρίζους ορίζοντες, στο απέραντο γαλάζο, στα χαμηλωμένα φώτα των «μαγαζιών» και «σπιτιών» των Λιμανιών, στα φτωχικά και μίζερα δωμάτια των Ξενοδοχείων της λησμονιάς. Σε όλα τούτα τα μέρη των περιηγήσεων του ΚΑΒΒΑΔΙΑ, η ΦΙΛΙΑ και ο ΕΡΩΤΑΣ «ντύνονται» με ένα εκπληκτικό ντεκόρ αλήθειας, αλτρουισμού, συναισθημάτων και παθών.

Ας αφήσουμε το νου και την καρδιά μας να περιπλανηθεί στον απίστευτο ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ, στα πέρατα της Γης, στα βάθη και στις γραμμές των Οριζόντων, να ταξιδέψουμε με τους Ναυτικούς κάθε γωνιάς της Γης, ΕΝΩΜΕΝΟΥΣ ταξικά ανεξάρτητα φυλής, χρώματος και καταγωγής.

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ και ΚΑΛΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΛΟΙΠΟΝ…



ΣΥΛΛΟΓΗ «ΜΑΡΑΜΠΟΥ»




Είναι η πρώτη Ποιητική συλλογή του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ, η οποία εκδόθηκε το 1933, στα χρόνια της πρώτης Ναυτικής περιόδου του δημιουργού ως απλού Ναύτη.
Είναι μεγάλη συλλογή και αποτελείται από τα εξής 22 Ποιήματα:


  •        Μαραμπού
  •       Ένας Δόκιμος στη γέφυρα εν ώρα κινδύνου.
  •       Οι γάτες των φορτηγών.
  •       Ένα μαχαίρι.
  •       Γράμμα στον Ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ.
  •       Ο Πιλότος Νάγκελ.
  •       Έχω μια πίπα.
  •       Η Μαϊμού του Ινδικού Λιμανιού.
  •       Ένας Νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί.
  •       Gabrielle Didot.
  •       Οι προσευχές των Ναυτικών.
  •       A bord de l’ “Aspasia”.
  •       Γράμμα απ΄ τη Μαρσίλια.
  •       Ο πλοίαρχος Φλέτσερ.
  •       Γράμμα ενός αρρώστου.
  •       Mal du depart.
  •       Η πλώρη μας.
  •       William George Allum.
  •       Καφαρ.
  •       Coaliers.
  •       Μαύρη λίστα.
  •       Παραλληλισμοί.
Το κλίμα και η ατμόσφαιρα στη συλλογή είναι Εκπληκτικό. Ανάμεσα στα 22 ποιήματα υπάρχουν πάρα πολλά που έχουν μείνει «σταθμός» στην παγκόσμια ποίηση. Ποιο να ξεχωρίσει κάποιος είναι εξαιρετικά δύσκολο. Από την απίστευτη αφήγηση του 1ου ποιήματος, του «Μαραμπού», έως το κλείσιμο του έργου με τους «Παραλληλισμούς».



ΣΥΛΛΟΓΗ « ΠΟΥΣΙ »



Η δεύτερη Ποιητική συλλογή του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ. Εκδόθηκε πρώτη φορά το 1947. Χαρακτηρίζεται από το επίπεδο Ωριμότητας και Μεγάλης καταξίωσης του Ποιητή. Αποτελείται από τα εξής 14 Ποιήματα:
  •       Πούσι.
  •       Kuro Siwo.
  •       Στεριανή ζάλη.
  •       Cambay’ s Water.
  •       Αρμίδα.
  •       Black and White.
  •       Εσμεράλδα.
  •       Καραντί.
  •       Θαλάσσια πανίς.
  •       Federico Garcia Lorca.
  •       Θεσσαλονίκη.
  •       Σταυρός του Νότου.
  •       Μαρέα.
  •       Λύχνος του Αλαντίνου.


Και στην συλλογή αυτή, το κλίμα είναι απόλυτα το ίδιο, με τις Ναυτικές και ταξιδιωτικές εμπειρίες του Ποιητή να είναι πλέον μεγάλες και πλούσιες. Ανάμεσα σε όλα τα ποιήματα κάποιος μπορεί να ξεχωρίσει κλασικά αριστουργήματα της Ποίησης του Καββαδία, που πολλά από αυτά έγιναν τραγούδια από Έλληνες συνθέτες.


ΣΥΛΛΟΓΗ « ΤΡΑΒΕΡΣΟ »




Αποτελεί την τρίτη ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ. Εκδόθηκε το 1975 και αποτελείται από τα τελευταία Ποιήματα του μεγάλου Ποιητή.
Σε αυτήν περιέχονται τα εξής 16 Ποιήματα:

  •       ΜΟΥΣΩΝΑΣ
  •       FRESCO
  •       ΓΥΝΑΙΚΑ
  •       YARA-YARA
  •       ΟΙ ΕΦΤΑ ΝΑΝΟΙ ΣΤΟ S/S CERYNIA
  •       ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΙΝΔΙΚΟΠΛΕΥΣΤΗ
  •       GUEVARA
  •       ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΙΙ
  •       FATA MORGANA
  •       ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ
  •       COCOS ISLANDS
  •       ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ
  •       ΠΙΚΡΙΑ
  •       ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ
  •       MARCO POLO
  •       ΠΑΙΔΕΙΑ


Στην συλλογή αυτή περιέχονται μερικά επίσης κλασικά ποιήματα του ΚΑΒΒΑΔΙΑ, («ΓΥΝΑΙΚΑ», «ΟΙ ΕΦΤΑ ΝΑΝΟΙ ΣΤΟ S/S CERYNIA», «FATA MORGANA»), το δε ποίημα αφιέρωμα στον CHE GUEVARA είναι ένα λυρικό αριστούργημα, μοναδικό στην παγκόσμια λογοτεχνία, δηλώνοντας βροντερά παρών από τον Ποιητή στην Παγκόσμια Προοδευτική τέχνη.


«Η ΒΑΡΔΙΑ»



Είναι το Μοναδικό ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ. Δημοσιεύτηκε το 1954 προσπαθώντας να ακροβατήσει σε έναν νέο τρόπο έκφρασης.
Η «ΒΑΡΔΙΑ» δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί απλά «Μυθιστόρημα» καθώς είναι μια ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, ένα ΝΑΥΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, μια ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ, με έντονα Ποιητικά στοιχεία.

Στο Βιβλίο υπάρχει η εξιστόρηση ενός ταξιδιού με ένα παμπάλαιο φορτηγό από κείνα τα παλιοσίδερα των Ελλήνων Εφοπλιστών, που τους έκαναν ελάχιστες επιφανειακές επιδιορθώσεις στο Ρόττερνταμ και μετά τα βουτούσαν στη θάλλασσα, πλεούμενα «φέρετρα». Το ταξίδι γίνεται στα νερά της Κίνας.

Θέμα του Μυθιστορήματος είναι οι ατέλειωτες ώρες της ΒΑΡΔΙΑΣ των Ναυτικών του πλοίου. Εκεί σε διαφορετικές συνθήκες και κάτω από διαφορετικές ψυχοσυνθέσεις ανοίγουν τα «βιβλία» της ζωής τους, εξιστορούν, μιλάνε, εκφράζονται, για όλους και για όλα ! για τα όνειρα, τις προσδοκίες, τις «αμαρτίες» τους, τους έρωτες και τα πάθη. 

Μια ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ είναι η ΒΑΡΔΙΑ σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον φορτισμένο εντονότατα από την επίδραση της θάλασσας.

Δεν υπάρχει για τους Ναυτικούς χειρότερη δυστυχία απ΄ τη ζωή τους στη στεριά, την αναγκαστική αργία, την αποχώρηση και συνταξιοδότηση. Είναι γι αυτούς το τέλος !

Επίσης μέσα από το έργο ξανοίγεται η διαλεκτική σχέση αγάπης και μίσους με το ΠΛΟΙΟ ΤΟΥΣ. Μια παράλληλη πορεία που τους δένει σε ένα ασφυκτικό σφιχταγκάλιασμα πάθους.

Με λίγα λόγια όπως λέει ο MICHEL SAUNIER (Εισαγωγή στη Γαλλική έκδοση της «βάρδιας»):
«Περιπέτεια ξεχωριστή, εξωτική, φαντασμαγορία με χίλια χρώματα, πότε ποιητική, πότε άσεμνη, πότε παραληρηματική. Εικόνα όμως πιθανή, εικόνα πολύ αληθοφανής της άχαρης μοίρας μας.»





 "...Ξανοιχτήκανε. Τον φουντάρανε στ΄ ανοιχτά. Να τι γίνηκε ο άλλος. Κι άλλοι...Χιλιάδες άλλοι. Ένας βυθός γιομάτος κόκαλα και στολίδια. Ψάρια που δεν έχουνε μάτια, μήτε χρώμα. Είναι ακόμα κι ένα σιδερένιο κουτί με γράμματα, που απάνω του βρίσκεται κάτι λιωμένο σε σχήμα χεριού. Αυτή που τά ΄γραψε κοιμάται τώρα σε ξένο κρεβάτι. Λαχανιάζει κάτου από ξένην ανάσα. Τίποτε δεν ταράζει τον ύπνο της. Ούτε η Θάλλασσα που χτυπάει το νησιώτικο σπίτι της στο κατώφλι, όπως έρχεται από μακριά. Αν είναι μάνα, καρφώνει τα παραθύρια της, τα βάφει μαύρα απ΄ έξω, και δε μαγειρεύει ποτέ ψάρι. Αν είναι αδερφή...κάποτε σταματά να κλαίει κανείς...Μονάχα η μάνα δε βαιρέται να κλαίει, ωσότου τα κλείσει. Οι μεγάλοι δεν κλαίνει. Όμως είν΄ ένας κόμπος που ανεβαίνει, ένας βρόχος. Είν΄ εκείνο που κάνει τους στεριανούς να γράφουν βιβλία και τους ναύτες να σκαλίζουν και ν΄ αρματώνουν μέσα σε μποτίλιες καϊκια ή να ζωγραφίζουν το κορμί τους. Όταν τα βιβλία είναι ωραία, τα καίκια μαστορεμένα, οι στάμπες πολύχρωμες, τότε... Η Θάλασσα στις ακτές ! Όλοι οι απόπατοι του κόσμου κατεβαίνουν στη θάλασσα. Οι νεροχύτες, όλο το αγκομαχητό της νύχτας. Το ίδιο με τον απόπατο. Ο Γυαλός είναι γιομάτος σαρδελοκούτια, αποχτενίδια, καρεκλοπόδαρα, τρύπια γοβάκια. Γιομάτος κορίτσια που κολυμπάνε και χαίρονται το νερό. Χάρισμά σας..."


Ένα συγκλονιστικό ξέσπασμα ψυχής και συναισθημάτων τούτο το απόσπασμα από την "ΒΑΡΔΙΑ" με τη γραφίδα του μεγάλου Ποιητή της Θάλασσας.....





Σχόλια

  1. Αγαπημένος! Με λατρεμένο μου το ποιήμά του "Γυναίκα" και ακολουθεί το "Μαραμπού"!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και τα δύο συγκλονιστικές επιλογές Νεφέλη. Η "ΓΥΝΑΙΚΑ" μεγάλο δημιούργημα πραγματικά. Ευχαριστώ κοπέλα μου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η υποτέλεια ως "εθνικό συμφέρον", συνώνυμο εθνικής τραγωδίας

Γαλλική Αριστερά: Από μαζική ανατρεπτική δύναμη σε "τσόντα" του πολιτικού συστήματος. Μια θλιβερή παρακμή

Η ΑΠΟΧΗ στις ΕΚΛΟΓΕΣ κάνει τα χέρια των ΔΥΝΑΣΤΩΝ να τρίβονται από ΧΑΡΑ...