ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ και ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ της ΑΣΧΥΛΕΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ: "ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ"


Φίλες και Φίλοι
σήμερα δεν θα σταθούμε σε κάτι αμιγώς πολιτικό.
Σήμερα θα στραφούμε στην πλευρά της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ και δη εκείνης που αγγίζει τα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ.

Για να σταθούμε πάνω σε κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις και αναζητήσεις για τα ζητήματα που έβαζε τόσο η Αρχαία Ελληνική Λατρεία όσο και στη συνέχεια η Δραματική της εκδοχή.


«ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ» 

Ένα ΔΡΑΜΑ, μια πνευματική και Φιλοσοφική σύλληψη που γεννήθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τον ιδρυτή της Αρχαίας Τραγωδίας, τον ΑΙΣΧΥΛΟ και που από τότε «ταξιδεύει» σε όλη χρονική διαδρομή της Ιστορίας της Ανθρωπότητας, με απίστευτη ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ και ΦΡΕΣΚΑΔΑ.

Θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι το θέμα της Μεγάλης αυτής Τραγωδίας ανήκει στον στενό εκείνο κύκλο των Μυθικών τραγικών θεμάτων, προσώπων, αναφορών που περικλείουν την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία και Λατρεία.

Όμως ο «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ», παρ΄ ότι «πρόσωπο» Μυθικό, βγαλμένο από τα αρχέγονα βάθη του Θησαυρού της Ελληνικής Μυθολογίας και Θεογονίας, πραγματεύεται ένα ζήτημα πάνω στο οποίο «στέκεται» όλη η δομή της κοινωνικής συγκρότησης των Ιστορικών χρόνων.

Αυτό της «ΕΞΟΥΣΙΑΣ», των ΜΟΡΦΩΝ ΕΚΦΡΑΣΗΣ της, των κοινωνικών και ταξικών συγκρούσεων που αυτή βασίζεται και των πρώτων μορφών εκμετάλλευσης που παράγονται στο πρωτοκύτταρο αυτής της κοινωνίας.




Το ζήτημα λοιπόν της ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ για την διεκδίκηση της ΕΞΟΥΣΙΑΣ στον «ΟΛΥΜΠΟ». Τα «ηνία» του Κόσμου των Θεών. Η σύγκρουση των δύο «ΘΕΪΚΩΝ ΚΟΣΜΩΝ» και πόλων εξουσίας. Οι «ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ» με τον ΔΙΑ επί κεφαλής και τους συμμάχους τους και οι «ΤΙΤΑΝΕΣ» από την άλλη με τις παλαιότερες Θεϊκές μορφές και τους δικούς τους «δορυφόρους», σε μια ΑΝΗΛΕΗ και ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ για τον έσχατο έλεγχο του ΚΟΣΜΟΥ των ΘΕΩΝ και των ΙΣΧΥΡΩΝ.

Αλήθεια δεν διακρίνουμε τίποτα συμβολικά πίσω από αυτήν την σύγκρουση ; Δεν κρύβεται και δεν αποκαλύπτεται ανάγλυφα ο αέναος αγώνας των ισχυρών και κατεχόντων την δύναμη και τον πλούτο, για τις δικές τους «ζώνες επιρροής» συμφερόντων ; Δεν «φωτογραφίζεται» τόσο μα τόσο ανάγλυφα, παραστατικά, ζωντανά, η ΔΙΑΡΚΗΣ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ως ΚΙΝΗΤΗΡΙΟΣ ΜΟΧΛΟΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ και ΕΞΕΛΙΞΗΣ της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ;

Είναι πράγματι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ και ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ, που ένας αρχαϊκός τραγικός δημιουργός, όπως ο ΑΙΣΧΥΛΟΣ, σε έναν άμορφο Ιδεαλιστικό κόσμο, «κατανοεί» την ΤΑΞΙΚΗ του ΔΟΜΗ και διάσταση, πράγμα που δεν ομολογούν καν στα μετέπειτα χρόνια οι Ιδεαλιστές φιλόσοφοι και κονδυλοφόροι. Ο ΑΙΣΧΥΛΟΣ λοιπόν παίρνοντας ως ΒΑΣΗ την ΙΔΙΑ την ΘΕΟΓΟΝΙΑ της Ελληνικής Μυθολογίας, προχωρά και αναδεικνύει στον «Προμηθέα Δεσμώτη» τις βασικές αυτές ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ μαζί και ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ.

Τόσο στον Κόσμο των «ΘΕΩΝ» όσο στον Κόσμο των «ΘΝΗΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ», τα ζητήματα εξουσίας επιλύονται με βίαιο τρόπο, με συγκρούσεις, με ΣΥΝΕΧΗ ΔΙΑΠΑΛΗ και ΕΞΕΛΙΞΗ της ΔΡΑΣΗΣ και ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ. Παρατηρούμε λοιπόν ΟΛΑ τα ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΑ στοιχεία της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ και της ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ για τον κόσμο των ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ και της ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ.

Ειδικότερα στην τραγωδία αλλά και την παράδοση του  «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ» τα στοιχεία των συγκρούσεων αυτών ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ περαιτέρω.

 Το «ΚΡΑΤΟΣ» και η «ΒΙΑ» (!!!)

Εξειδικευμένοι Υπασπιστές της ΘΕΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ του ΔΙΑ λειτουργούν ως ΟΡΓΑΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ των ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ αυτής της εξουσίας. Να τολμούσαμε να κάνουμε εδώ «πάντρεμα» της εικόνας αυτής με την ΛΕΝΙΝιστική ανάλυση περί του «ΚΡΑΤΟΥΣ», του ρόλου του και τα λειτουργίας του.

Το «ΚΡΑΤΟΣ» στον «Προμηθέα» έχει ρόλο στήριξης των συμφερόντων της «ΟΛΥΜΠΙΑΣ» εξουσίας, το «ΚΡΑΤΟΣ» στην Μαρξιστική-Λενινιστική ανάλυση εκφράζει τα συμφέροντα της Αστικής Τάξης και της εξουσίας της. Η ΣΥΖΕΥΞΗ είναι ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ.




Στο υπόβαθρο αυτής της διαστρωμάτωσης, ο κόσμος των «ΘΝΗΤΩΝ» ταπεινών ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Εγκαταλειμένοι στο ΕΛΕΟΣ της ΘΕΪΚΗΣ και ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ του ΔΙΑ και των ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΘΕΩΝ, ανήμποροι, οιωνεί «σκλάβοι» μιας εκδικητικής εξουσίας και μανίας. «Να τιμωρηθούν γιατί αυθαιρέτησαν έναντι των Θεών…».

Και εδώ αναδεικνύεται στο κέντρο της δράσης ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ.

Καταλυτικός, απόλυτος, εν ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ, εγκεφαλικά και συνειδητά ταγμένος στο ΠΛΕΥΡΟ της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, των ΘΝΗΤΩΝ, των ΑΔΥΝΑΤΩΝ.

Λειτουργώντας ως «ΗΓΕΤΗΣ» τους στέκεται, με πλήρη γνώση των συνεπειών, στο πλευρό τους, δίνοντάς τους ΑΠΛΟΧΕΡΑ το πολυτιμότερο «ΔΩΡΟ» των Θεών, τη ΦΩΤΙΑ.

Την πηγή της ζωής, της ΕΞΕΛΙΞΗΣ, της ΠΡΟΟΔΟΥ.

Γνωρίζουμε ιστορικά ότι ο έλεγχος του Ανθρώπου πάνω στη ΦΩΤΙΑ, στο "αείζωον πυρ" του άνοιξε το δρόμο και της Γνώσης αλλά και της Δύναμης να σταθεί οργανωμένα σε κοινωνικές μορφές συγκρότησης και να διεκδικήσει την ανάπτυξη.

Ο Προμηθέας κάλλιστα θα μπορούσε να υπηρετεί την «ΝΟΜΙΜΗ» ΕΞΟΥΣΙΑ με όσα θα απολάμβανε από εκεί. Εκείνος όμως ΠΡΟΤΙΜΑ ΚΑΘΑΡΑ την ΡΗΞΗ, την ΑΛΗΘΕΙΑ, τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ του ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ.


Εδώ η έννοια της «ΦΩΤΙΑΣ», ως ΜΕΣΟΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, από ΙΔΙΟΚΤΗΤΟ ΚΤΗΜΑ του ΔΙΑ και της ΘΕΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ περνάει στην ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ για ΟΛΗ την ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, εργαλείο προόδου για ΟΛΟΥΣ.

Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ λοιπόν στο «πρόσωπο» του ΠΡΟΜΗΘΕΑ όπου ΔΕΣΜΩΤΗΣ πλέον αντιμετωπίζει την ΟΡΓΗ και την ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΜΑΝΙΑ της «ΟΛΥΜΠΙΑΣ» ΕΞΟΥΣΙΑΣ εκφρασμένης στο πρόσωπο του άρχοντα ΔΙΑ, ο οποίος τον καταδικάζει στην έσχατη μαρτυρία. Τον ΑΙΩΝΙΟ ΠΟΝΟ καθότι «Αθάνατος» και ο ίδιος.

Και στο κλείσιμο της Τραγωδίας, καταφτάνει ο ΕΡΜΗΣ, ως «μεσολαβητής» της Ολύμπιας παντοδυναμίας του ΔΙΑ για να καταβάλλει προσπάθεια να κάμψει την αντίσταση του Προμηθέα και να αποσπάσει από εκείνον μια «ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ» και αφοσίωσης του παραστρατημένου επαναστάτη στην Κοσμική και Θεϊκή εξουσία του Νεφεληγερέτη Διός. 

Παρ΄ όλη όμως την τραγική θέση του ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ, ΑΡΝΕΙΤΑΙ τον ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ, την ΥΠΟΤΑΓΗ και την ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ και συνεχίζει απτόητος και περήφανος την άκαμπτη στάση του έναντι της παντοδύναμης εξουσίας. Μια ΣΤΑΣΗ δηλαδή ΖΩΗΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ και ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ αποδοχής του ΡΟΛΟΥ του ως εν δυνάμει Επαναστάτη και προστάτη των θνητών ανθρώπων.

Το μήνυμα της Τραγωδίας του ΑΙΣΧΥΛΟΥ έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα χρονικά όρια συγγραφής της. Τα πρόσωπα που δρουν σε αυτήν παράλληλα με το βάθος της Ελληνικής Μυθολογίας, «ταξίδεψαν» στους ιστορικούς αιώνες, άλλαξαν όνομα, μορφές, καταγωγές, γλώσσες, αντιλήψεις, παραδόσεις αλλά παραμένουν αναλλοίωτα ως έννοιες, ιδέες, αναλύσεις και γεγονότα.

Να γιατί λοιπόν ο «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ» παραμένει ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ για την προσέγγιση της ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ, του ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΑΓΩΝΑ για ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ, ΠΡΟΟΔΟ και ΠΡΟΚΟΠΗ.

Τα βάθρα του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, δίνουν ένα βροντερό μήνυμα θα έλεγε κανείς χαστούκι στους εκφραστές του ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ ανατρέποντας έτσι κάθε τους επιχείρημα και ανάλυση.

Σχόλια

  1. Συγκλονιστικό ε; να περνάνε οι αιώνες κι εμείς να είμαστε τόσο ίδιοι! Μόνο η τεχνολογία αλλάζει και εξελίσσεται εμείς αγωνιζόμαστε ακόμα για ίδια πράγματα, για τα δικαιώματά μας.

    Εγκυκλοπαιδικά ήθελα να προσθέσω πως τον Προμυθέα η εκκλησία τον έχει αναγνωρίσει σαν τον πρώτο προχριστιανικό Άγιο, τόσο δυνατός είναι ο συμβολισμός του και η αγάπη του για τους ανίσχυρους ανθρώπους!

    Νομίζω πως απλά και μόνο αν καταπιανόμαστε με τα αρχαία δράματα δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να αναλύσουμε την πολιτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό Χριστίνα μου για την "αγιοποίηση" του Προμηθέα δεν το ΄ξερα ειλικρινά και το θεωρώ εντυπωσιακό. Μάλιστα θα ήθελα κάποια πρόσθετα στοιχεία αν γινόταν για το θεμα.
    Κατά τα άλλα έρχομαι να συνηγορήσω στην άποψή σου ότι πόσο διαχρονικά φαντάζουν όλα αυτά και σήμερα. Οι αξίες, οι συμβολισμοί. Κάτι που αναδεικνύει και το μεγαλείο εκείνης της σκέψης δημιουργίας που τα ανέδειξε Χριστίνα.
    Καλή συνέχεια να έχεις εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γαλλική Αριστερά: Από μαζική ανατρεπτική δύναμη σε "τσόντα" του πολιτικού συστήματος. Μια θλιβερή παρακμή

Η υποτέλεια ως "εθνικό συμφέρον", συνώνυμο εθνικής τραγωδίας

Η ΑΠΟΧΗ στις ΕΚΛΟΓΕΣ κάνει τα χέρια των ΔΥΝΑΣΤΩΝ να τρίβονται από ΧΑΡΑ...